اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي زنان سرپرست خانوار تحت پوشش سازمان بهزيستي تهران

مقدمه: زنان سرپرست خانوار به علت شرايط سخت زندگي، كيفيت زندگي پاييني دارند. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي زنان سرپرست خانوار تحت پوشش سازمان بهزيستي تهران بود. روش: پژوهش از نوع نيمه آزمايشي پيش آزمون ـ پس آزمون با گروه كنترل و پيگيري يك ماهه بود. از بين مراكز تحت پوشش سازمان بهزيستي شهر تهران، يك مركز به شيوه هدفمند انتخاب و سپس از ميان زنان سرپرست خانوار تحت پوشش آن مركز 30 نفر به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند و پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت در مورد آن ها اجرا شد. گروه آزمايشي مداخله درماني را در 8 جلسه 90 دقيقه اي دريافت نمودند. پرسشنامه كيفيت زندگي به عنوان پس آزمون اجرا شد. يافته ها: تحليل كوواريانس پس آزمون نشان داد كه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي زنان سرپرست خانواده معنادار (P 0.01) بود. نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي اين پژوهش مي توان از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد براي افزايش كيفيت زندگي زنان سرپرست خانوار استفاده كرد.