بررسي سطح سلامت معنوي و عوامل مرتبط با آن در دانشجويان دانشگاه‌هاي شهر سنندج در سال 1394

مقدمه: معنويت به عنوان مهم ترين بعد وجودي انسان است كه به عنوان نيرويي قوي در مركز زندگي بيشتر از يك سوم مردم دنيا قرار گرفته است و با سلامتي، احساس خوب بودن و بهبودي پيوند خورده و عامل ادامه زندگي، يافتن معنا و هدف آن است. هدف: اين مطالعه با هدف تعيين سطح سلامت معنوي و عوامل مرتبط با آن در دانشجويان دانشگاه هاي شهر سنندج در سال ۱۳۹۴ انجام گرديد. روش: اين مطالعه يك بررسي مقطعي بود كه در بين دانشجويان دانشگاه هاي كردستان، آزاد اسلامي سنندج و علوم پزشكي كردستان انجام گرديد. ۵۰۰ نفر از دانشجويان به روش نمونه گيري خوشه اي يك مرحله اي انجام شد. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه اي دو بخشي مشتمل بر مشخصات دموگرافيك نمونه هاي مورد بررسي و بيست سؤال اصلي تحقيق در مورد ابعاد سلامت معنوي بود. داده هاي جمع آوري شده با نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: ميانگين نمره كسب شده بعد نظام اعتقادي، نظام فكري، نظام اخلاقي، نظام سبك زندگي سلامت معنوي به ترتيب برابر با ۳/۹۵±۲۵/۷۸، ۴/۳۷±۲۵/۵۴، ۴/۶۵±۲۲/۹۷ و ۴/۷۵±۲۳/۰۴ بود. ميانگين نمره كلي سلامت معنوي برابر با ۱۴/۹۲±۹۶/۳۳ به دست آمد. اين نمره در سطح سلامت رو به بالا بود. بين مقطع تحصيلي (۰/۰۰۱ p)، دانشگاه محل تحصيل (۰/۰۰۱ p)، گروه رشته تحصيلي (۰/۰۰۷=p) و اداي واجباتي مثل نماز و روزه (۰/۰۰۱ p) با ميانگين نمره كلي سلامت معنوي، تفاوت آماري معني دار وجود داشت. نتيجه گيري: در ابعاد نظام اخلاقي و سبك زندگي، نمره ميانگين دانشجويان نسبت به ساير ابعاد كمتر بود كه اين مي تواند مقداري نگران كننده باشد. توصيه مي شود برنامه ريزان فرهنگي دانشگاه هاي مورد بررسي به اين مهم توجه داشته باشند.