نقش تحمّل‌ناپذيري عدم قطعيّت در سبب‌شناسي و درمان اختلال‌هاي هيجاني: مقالۀ مروري كوتاه

تحمّل ناپذيري عدم قطعيّت معمولاً به عنوان واكنش هاي هيجاني، شناختي و رفتاري منفي به موقعيّت هاي مبهم شناخته مي شود. مطالعات مختلفي تحمّل ناپذيري عدم قطعيّت را به عنوان ويژگي مشترك در بين تمامي اختلا ل هاي هيجاني به حساب آورده اند. تحمّل ناپذيريي عدم قطعيّت داراي دو بُعد مهمِ آينده نگر و بازدارنده است. هر كدام از ابعاد تحمّل ناپذيري عدم قطعيّت نيز در اختلال خاصّي نقش دارند. به دليل نقش مهم تحمّل ناپذيري عدم قطعيّت در ايجاد و تداوم اختلال هاي هيجاني متخصصين باليني در صدد درمان آن برآمدند. در نهايت اينكه تغيير در تحمّل ناپذيري عدم قطعيّت مي تواند در بهبودي علائم اختلال هاي هيجاني مختلف در درمان فراتشخيصي كمك كننده باشد.در اين مرورِ كوتاه سعي شده است ضمن پرداختن به اهميت تحمّل ناپذيري عدم قطعيّت، جايگاه آن در پديد آيي و تداوم اختلال هاي هيجاني بررسي و تلويحاتي براي درمان اين سازه براي متخصصين ارائه شود.