اثربخشي گروه درماني شناختي-رفتاري بر خويشتن داري سوءمصرف كنندگان مواد مخدرِ مراجعه كننده به مراكز اقامتي ترك اعتياد (كمپ‌هاي) شهر تهران

مقدمه: يكي از مهم ترين راهكارهاي پيشگيري و درمان اعتياد گروه درماني شناختي رفتاري است. هدف: هدف از اين تحقيق بررسي اثربخشي گروه درماني شناختي رفتاري بر خويشتن داري سوءمصرف كنندگان مواد مخدر(معتادان) مراجعه كننده به مراكز اقامتي ترك اعتياد (كمپ هاي) شهر تهران بود. روش: اين تحقيق، يك پژوهش شبه آزمايشي با پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري همراه با گروه كنترل بود. براي اجراي اين پژوهش، از ميان تمام كمپ هاي ترك اعتياد شهر تهران، مركز نواي مهر و محبت به صورت هدفمند انتخاب، و از ميان مراجعه كنندگان به اين مركز تعداد۲۰ نفر به صورت تصادفي انتخاب شده و هم چنين به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. هر دو گروه پرسشنامه خويشتن داري را تكميل نمودند. گروه آزمايش، در گروه درماني شناختي رفتاري (طي ۸ جلسه) شركت كرد و گروه كنترل هيچ گونه درماني دريافت نكرد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون آماري تحليل كوواريانس(MANOVA) استفاده شد. يافته ها: تجزيه و تحليل داده ها نشان داد كه ميانگين نمرات پس آزمون و پيگيري در گروه آزمايش افزايش يافت، در حالي كه درگروه كنترل اين نمرات تغيير چنداني نداشت، كه اين افزايش در گروه آزمايش در مرحله پس آزمون و پيگيري از نظر آماري معنادار بود(۵ p%). نتيجه گيري: با توجه به يافته ها مي توان گفت گروه درماني شناختي رفتاري بر خويشتن داري سوءمصرف كنندگان مواد مخدر موثر است.