تأثير تنش شوري و تلقيح بذر با كودهاي زيستي بر مولفه هاي جوانه زني، محتواي سديم و پتاسيم گياهچه چاودار (L. Secale cereale)

به‌منظور بررسي تاثير باكتريهاي محرك رشد و تنش شوري بر مؤلفههاي جوانهزني و محتواي سديم و پتاسيم چاودار، دو آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي و بلوك هاي كامل تصادفي در آزمايشگاه و گلخانهي دانشكده كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه محقق اردبيلي در سال 1395 اجرا شد. فاكتورهاي مورد بررسي شامل شوري در چهار سطح (عدم اعمال شوري به عنوان شاهد و شوري 25، 50 و 75 ميلي مولار) با نمك NaCl و تلقيح بذر با باكتريهاي محرك رشد در چهار سطح (عدم تلقيح بذر به عنوان شاهد، تلقيح بذر با سودموناس، آزوسپريليوم و كاربرد توام سودموناس و آزوسپريليوم) بودند. نتايج نشان داد كه بيشترين ميزان مولفههاي جوانهزني (همچون طول ريشه‌چه، طول ساقه‌چه، وزن خشك ريشه‌چه و ساقه‌چه، درصد و يكنواختي جوانه‌زني) در كاربرد توام سودموناس و آزوسپريليوم و عدم اعمال شوري و كمترين آنها در شوري 75 ميليمولار و عدم تلقيح بذر با باكتريهاي محرك رشد بدست آمد. با افزايش شوري خاك، نسبت پتاسيم به سديم در ريشه و اندام هاي هوايي كاهش يافت و اين حالت در تلقيح بذر با باكتري‌هاي محرك رشدي روند معكوسي داشت. حداكثر نسبت سديم به پتاسيم در بالاترين سطح شوري و در حالت عدم تلقيح بذر با باكتري‌هاي محرك رشد و كمترين آن در پايين‌ترين سطح شوري و تلقيح بذر با ازوسپريلوم و سودوموناس بدست آمد. به نظر مي‌رسد كاربرد باكتري هاي محرك رشد مي‌تواند به عنوان يك روش مناسب براي افزايش نسبت پتاسيم به سديم، بهبود مولفه‌هاي‌ جوانه‌زني و رشد گياهچه چاودار، تحت شرايط شوري باشد.