مقايسه بين سبك‌هاي دلبستگي و عشق‌ورزي در زوج‌هاي بزرگ شده در خانواده‌هاي طلاق و عادي

مقدمه: دلبستگي و عشق ورزي سبك هايي هستند كه بر روابط اوليه در محيط خانواده تأكيد داشته و به عنوان عامل پايدار و چند نسلي تلقي مي شوند. هدف: مطالعه حاضر با هدف تعيين تفاوت سبك هاي دلبستگي و عشق ورزي در زوج هاي بزرگ شده در خانواده طلاق و عادي انجام گرديد. روش: مطالعه حاضر از نوع علّي مقايسه اي بود. از بين جامعه آماري پژوهش حاضر كه شامل كليه زوج هاي ساكن شهر ديواندره بودند، ۵۰ زوج بزرگ شده در خانواده طلاق (۲۵ زن و ۲۵ مرد) و ۵۰ زوج بزرگ شده در خانواده عادي (۲۵ زن و ۲۵ مرد) به روش نمونه گيري در دسترس به عنوان دو گروه مورد مطالعه انتخاب شدند. آزمون سبك هاي دلبستگي كولينز و ريد (۱۹۹۰) و مقياس سبك هاي عشق ورزي هندريك و هندريك (۱۹۹۶) به عنوان ابزارهاي جمع آوري اطلاعات بر روي آزمودني ها اجرا شد. براي تجزيه وتحليل داده ها از آزمون تحليل واريانس چند متغيره و آزمون ضريب همبستگي پيرسون استفاده گرديد.يافته ها: نتايج نشان داد كه بين ميانگين نمرات سبك هاي دلبستگي و عشق ورزي در زوج هاي بزرگ شده در خانواده هاي طلاق و عادي تفاوت آماري معناداري وجود دارد. به طوري كه ميانگين نمرات زوج هاي بزرگ شده در خانواده هاي طلاق در سبك هاي دلبستگي ايمن، اجتنابي و سبك هاي عشق ورزي بازيگرانه و شهواني بيشتر از زوج هاي بزرگ شده در خانواده هاي عادي بود؛ اما ميانگين نمرات زوج هاي بزرگ شده در خانواده هاي عادي در سبك دلبستگي اضطرابي، سبك هاي عشق ورزي رمانتيك، دوستانه و فداكارانه در مقايسه با زوج هاي بزرگ شده در خانواده هاي طلاق به طور معناداري بيشتر بود.نتيجه گيري: سبك هاي دلبستگي و عشق ورزي نقش مهمي در ثبات خانواده و پايداري اين نهاد اجتماعي دارند و اين موضوع ايجاب مي كند در مراكز مشاوره پيش از ازدواج و طلاق توجه بيشتري به آن معطوف شود.