نوستالژي و هويت اخلاقي: يك مدل تسهيل‌گر

مقدمه: رويكرد نوين فضيلت گرايي اخلاقي، بر خصايص دروني شخص يعني فضايل و انگيزه ها تمركز مي كند و نقش عواطف را از حيث ادراكي و ترغيبي پررنگ مي سازد.هدف: هدف از پژوهش حاضر يافتن راهي براي تسهيل فضايل اخلاقي در هويت فرد از طريق تمركز بر قابليت هاي هيجان نوستالژي بود. مسئله پژوهش حاضر اين است كه نوستالژي به عنوان يك هيجان نا اخلاقي چه ربطي در اهميت يافتن فضايل هويت اخلاقي دارد. روش: پژوهش از نوع همبستگي و جامعه آماري اين پژوهش دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه شيراز بود و ۲۰۱ دانشجو در اين تحقيق مشاركت داشت. مشاركت كنندگان به آزمون پژواك رويداد وايدشات و همكاران (۲۰۰۶)، پرسشنامه ي نوستالژي باچو (۱۹۹۵) و پرسشنامه اهميت خويشتن اخلاقي آكويينو و ريد (۲۰۰۲) پاسخ دادند. از نرم افزار SPSS ورژن ۱۹ و Amos ۱۹ و از حسابگر پايايي تركيبي مطابق با فرمول رايكو (۱۹۹۷) استفاده گرديد.يافته ها: نتايج نشان داد نوستالژي گرايي پيش بيني كننده ي معنادار هر دو بعد دروني سازي و نماد سازي بود.نتيجه گيري: مطابق با نتايج به دست آمده، نوستالژي گرايي پيش بيني كننده ي مثبت براي دروني شدن ارزش هاي اخلاقي در خودپنداره ي فرد است و هم پيش بيني كننده ي بازنمايي و وانمود اجتماعي خود به عنوان كسي كه حامل برخي از ارزش هاست. تجربه ي نوستالژي همراه است با نوعي نظم بخشي هيجاني و اهميت يافتن ديگري در زندگي شخص. اين تجربه احتمالاً از طريق يكپارچه سازي و انسجام بخشي به خود و گشودگي به ديگري، نيرومند شدن هويت اخلاقي را تسهيل مي كند.