نقش خودتنظيمي و ازخودبيگانگي تحصيلي در پيش‌بيني انگيزه پيشرفت دانش‌آموزان

مقدمه: يكي از مهم‌ترين مؤلفه ‌هاي زندگي دانش‌ آموزان نياز به پيشرفت است. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش خودتنظيمي و ازخودبيگانگي تحصيلي در پيش بيني انگيزه پيشرفت دانش‌ آموزان انجام گرفت. روش : اين پژوهش به روش همبستگي انجام شد. جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه دانش آموزان دختر و پسر دوره‌ي متوسطه دوم مدارس دولتي شهرستان پارس آباد كه در سال تحصيلي ۹۷۱۳۹۶ مشغول به تحصيل بودند تشكيل مي دادند. از اين جامعه نمونه ‌اي به حجم ۱۲۰ نفر به روش نمونه ‌گيري تصادفي خوشه ‌اي انتخاب و به پرسشنامه ‌هاي ازخودبيگانگي تحصيلي، خودتنظيمي بوفارد و پرسشنامه انگيزه پيشرفت هرمنس پاسخ دادند. داده ‌هاي جمع ‌آوري شده نيز با استفاده از آزمون ‌هاي همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه تحليل شد. يافته ‌ها: نتايج ضرايب همبستگي نشان داد كه انگيزه پيشرفت با نمره كل ازخودبيگانگي و مؤلفه ‌هاي احساس بي ‌معنايي و احساس انزوا رابطه منفي و با خودتنظيمي رابطه مثبت و معني‌داري دارد. نتايج تحليل رگرسيون نيز نشان داد ۴۸ درصد از كل واريانس انگيزه پيشرفت به وسيله ازخودبيگانگي تحصيلي و خودتنظيمي تبيين مي‌ شود. نتيجه ‌گيري: نتايج اين پژوهش نشان مي ‌دهد كه ازخودبيگانگي تحصيلي و خود تنظيمي مي ‌توانند به صورت معني ‌داري انگيزه پيشرفت دانش‌ آموزان را پيش‌ بيني كنند. بر اين اساس پيش‌ بيني انگيزه پيشرفت دانش‌ آموزان از طريق متغيرهايي همچون ازخودبيگانگي و خود تنظيمي، نشان دهنده لزوم توجه به سازه‌ هاي عميق و پايدار شخصيت در مداخلات و تحقيقات آينده هست.