مقايسه انعطاف پذيري شناختي، اجتناب شناختي و ناگويي خلقي در دانش آموزان پسر با و بدون اختلال لكنت زبان

مقدمه: مبتلايان به لكنت مانند ساير افراد مستعد رنج بردن از ترس‌ها، استرس، نگراني‌ها و اضطراب هستند. هدف: هدف از اين پژوهش مقايسه انعطاف ‌پذيري شناختي، اجتناب شناختي و ناگويي خلقي در دانش‌ آموزان پسر با و بدون اختلال لكنت زبان مقطع متوسطه شهر تهران است. روش: روش اين پژوهش توصيفي از نوع علي مقايسه اي بود. جامعه آماري اين پژوهش را تمامي دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر تهران در سال تحصيلي ۹۷۱۳۹۶ تشكيل دادند. از ميان نواحي آموزش و پرورش، ناحيه ۱۸ به صورت تصادفي انتخاب و از بين تمامي مدارس ناحيه آموزشي مذكور، تعداد ۳۰ دانش‌آموز پسر داراي اختلال لكنت زبان به روش نمونه‌گيري هدفمند و ۳۰ دانش‌آموز پسر بدون لكنت زبان به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي به عنوان حجم نمونه پژوهش انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوري داده‌هاي پژوهش از پرسشــنامه هاي انعطــاف‌پــذيري شــناختي دنيس و ونـدروال، اجتناب شناختي سكستون و داگاس، ناگويي خلقي تورنتو و شدت لكنت رايلي استفاده شد. يافته‌ها: نتايج حاصل نشان داد كه نمرات ميانگين دانش‌آموزان داراي اختلال لكنت در مقايسه با همتايان عادي در انعطاف‌پذيري شناختي پايين‌تر، اما در اجتناب شناختي و ناگويي خلقي بالاتر است (P 0/05). نتيجه‌ گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه افراد مبتلا به اختلال لكنت نسبت به همتايان عادي خود در متغيرهاي انعطاف‌پذيري شناختي ضعيف‌تر و در اجتناب شناختي و ناگويي خلقي نسبت به افراد عادي بالاترند.