مقايسه سبك‌هاي دل‌بستگي و ناگويي هيجاني بين اقدام كنندگان به خودكشي و افراد گروه كنترل

مقدمه: خودكشي را مي‌توان به عنوان اقدامي آگاهانه در خودآزاري تعريف نمود كه به مرگ منتهي مي‌گردد. هدف: هدف پژوهش حاضر مقايسه سبك‌هاي دل‌بستگي و ناگويي هيجاني در بيماران اقدام كننده به خودكشي و افراد بهنجار است. روش: به همين منظور، در يك مطالعه علي مقايسه‌اي از بين كليه افراد اقدام كننده به خودكشي و افراد عادي شهرستان گنبد، به روش نمونه‌گيري در دسترس، تعداد ۵۰ نفر از افراد اقدام كننده و تعداد ۵۰ نفر افراد بهنجار انتخاب شده و پرسشنامه سبك‌هاي دل‌بستگي هازن و شيور و ناگويي هيجاني تورنتو را تكميل نمودند. داده ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس و در نرم‌افزار ۱۸ SPSS تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه در بعد دشواري در تنظيم هيجانات در ناگويي هيجاني تفاوت بين دو گروه معنادار است. همچنين تفاوت بين سبك دل‌بستگي اجتنابي و ايمن در دو گروه معنادار (۰/۰۵ p) است. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌ها مي‌توان بيان كرد نقص در بيان و تشخيص احساسات در رفتارهاي پرخطر از جمله خودكشي مؤثر باشد. ارتباط نادرست بين فراخوان و ارزيابي محرك هيجاني، منجر به نقص در پردازش اطلاعات هيجاني مي‌شود. به نظر مي‌رسد در خودكشي عوامل بين فردي و ويژگي‌هاي هيجاني نقش دارند كه در برنامه ريزي جهت پيشگيري و درمان بايد به آن‌ها توجه نمود.