نقش تعارض والد-نوجوان و حمايت اجتماعي در پيش‌بيني بحران وجودي دانش‌آموزان

مقدمه: بحران وجودي و تعارض والد_ نوجوان دو مفهوم درهم تنيده‌اي هستند چرا كه باهم رابطه دارند و در اين ميان حمايت اجتماعي مي‌تواند نقش مؤثري در بهبود بحران داشته باشد. هدف: پژوهش حاضر با هدف نقش تعارض والدنوجوان و حمايت اجتماعي در پيش‌بيني بحران وجودي در دانش‌آموزان انجام گرفت. روش: اين پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش تمام دانش‌ آموزان پايه‌ي دوازدهم شهرستان سنندج بود كه ۱۷۵ نفر از آن‌ها به روش نمونه ‌گيري خوشه ‌اي چندمرحله ‌اي انتخاب شدند. براي جمع ‌آوري داده‌ ها از پرسشنامه‌هاي تعارض والد ـ نوجوان استراس (۱۹۹۰)؛ حمايت اجتماعي خانواده پروسيدانو و هلر (۱۹۸۳) و بحران وجودي احمدي و دستغيب (۱۹۹۴) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه از طريق نرم افزار SPSS ۲۲ انجام گرفت. يافته ‌ها: نتايج نشان داد بين تعارض والد - نوجوان با بحران وجودي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد (۰/۰۱ P)؛ همچنين بين حمايت اجتماعي با بحران وجودي ارتباط منفي و معناداري به دست آمد (۰/۰۱ P). نتايج تحليل رگرسيون نيز نشان مي‌دهد ۲۳ درصد از واريانس بحران وجودي دانش‌آموزان به طور معناداري از طريق متغيرهاي تعارض والد_ نوجوان و حمايت اجتماعي تبيين مي‌شود. نتيجه‌گيري: مي lrm;توان گفت تعارضات خانوادگي و همچنين طرز حمايت از جانب ديگران مي ‌تواند بحران وجودي دانش‌ آموزان را پيش‌بيني كند.