تأثير برنامه آموزشي احياء قلبي ريوي پايه به شيوه نقشه مفهومي بر يادگيري معنادار دانشجويان پرستاري آجا

مقدمه: امروزه روش هاي مختلفي در آموزش دانشجويان و كاركنان باليني براي حفظ اطلاعات، دانش و مهارت هاي پزشكي وجود دارند كه يكي از اين روش هاي نوين، روش تدريس نقشه مفهومي است. هدف: اين مطالعه به منظور تعيين تأثير روش تدريس مبتني بر نقشه مفهومي بر يادگيري معني دار احياء قلبي ريوي پايه در دانشجويان پرستاري انجام شده است. مواد و روش ها: اين مطالعه نيمه تجربي با مقايسه دو روش آموزش مبتني بر نقشه مفهومي و سخنراني بر ميزان يادگيري معني دار احياء قلبي ريوي پايه در سال 1394 در دانشكده پرستاري آجا انجام گرفت. در اين مطالعه 57 دانشجوي ترم اول پرستاري به صورت نمونه گيري در دسترس و به روش تصادفي ساده در دو گروه نقشه مفهومي (تعداد 28 نفر) و سخنراني (29 نفر) وارد مطالعه شدند. پس از اجراي پيش آزمون، دانشجويان به مدت دو جلسه تئوري و يك جلسه عملي به صورت كار با مولاژ، به ترتيب تحت آموزش با روش نقشه مفهومي و سخنراني قرار گرفتند. سپس بلافاصله بعد از آموزش، اولين پس آزمون آگاهي طي اطلاع قبلي از دانشجويان گرفته شد و سپس پس آزمون آگاهي از نظر يادداري بدون اطلاع، يك هفته و چهار هفته بعد مجدداً انجام شد. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه محقق ساخته روا و پايا استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون هاي آماره دقيق فيشر، t مستقل، آماره آنواي اندازه هاي تكراري (RM ANOVA) انجام شد. يافته ها: بين مراحل قبل و بعد از آموزش در هر دو گروه، تفاوت آماري معناداري وجود داشت و ميانگين نمرات آگاهي، در هر سه مرحله پس آزمون نسبت به قبل آموزش روند صعودي چشمگيري داشت (P 0.001)؛ اما با وجودي كه مجموع نمرات سطح دانش در مراحل پس آزمون در گروه نقشه مفهومي نسبت به گروه سخنراني بالاتر بود (P 0/05) ولي اين تفاوت در سطوح بالاتر دانش از نظر آماري بين دو گروه معني دار نبود (P 0/05) . بحث و نتيجه گيري: در اين مطالعه، بين روش تدريس مبتني بر نقشه مفهومي و روش سخنراني بر يادگيري معني دار (سطوح بالاتر از دانش) احياء قلبي ريوي پايه تفاوت معني داري مشاهده نشد.