تأثير آموزش مبتني بر نياز، بر آگاهي و نگرش بيماران تحت شيمي درماني در بيمارستانهاي منتخب آجا

مقدمه: شيمي درماني يكي از درمان هاي اصلي سرطان است كه با عوارض زيادي همراه مي باشد. به طوري كه ممكن است بيماران به دليل عدم آگاهي و نگرش در خصوص اين عوارض، مجبور به توقف درمان يا حتي ترس و عدم پذيرش درمان شوند. هدف: اين مطالعه به هدف تعيين تأثير آموزش مبتني بر نيازهاي آموزشي بيماران بر آگاهي و نگرش آنان نسبت به عوارض شيمي درماني در مراجعه كنندگان به بيمارستان منتخب آجا در تهران انجام شده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع كار آزمايي باليني است كه در سال 1395 با مشاركت 50 نفر از بيماران مبتلا به سرطان و تحت شيمي درماني به روش نمونه گيري در دسترس و با تخصيص تصادفي نمونه ها در دو گروه آزمون و كنترل (هر گروه 25 نفر) انجام شده است. قبل از انجام مداخله اطلاعات مربوط به نمونه ها از طريق پرسشنامه محقق ساخته اي جهت سنجش آگاهي و نگرش شركت كنندگان در اختيار هر دو گروه آزمون و كنترل قرار گرفت. سپس مداخله آموزشي بر اساس نيازهاي آموزشي بيماران در حيطه هاي مختلف متأثر از شيمي درماني جهت گروه مداخله طراحي و به صورت چهره به چهره و انفرادي در طول دو سيكل شيمي درماني اجرا شد. در پايان دوره دوم مجدداً پرسشنامه ها در اختيار هر دو گروه قرار گرفت و داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري توصيفي و استنباطي و با نرم افزار آماري SPSS نسخه 22 تحليل شدند. يافته ها: ميانگين نمره آگاهي و نگرش بيماران از عوارض شيمي درماني قبل از مداخله در گروه آزمون (آگاهي 41/ 9 ±68/ 94 و نگرش 28/ 4 ±32/ 22) و گروه كنترل (آگاهي 68/ 8 ±80/ 94 و نگرش 01/ 3 ±60/ 20) و بعد از مداخله آموزشي ميانگين نمره گروه آزمون (آگاهي 71/ 3 ±119 و نگرش 88/ 2 ±28/ 33) و در گروه كنترل (آگاهي 44/ ±88/ 98 و نگرش 44/ 3 ±08/ 21) بود. در مرحله پيش آزمون، آزمون آماري تي مستقل، تفاوت معناداري را در نمره آگاهي و نگرش بيماران از عوارض شيمي درماني بين دو گروه نشان نداد (P 0/05). در حالي كه در مرحله پس آزمون، تفاوت معناداري در نمره آگاهي و نگرش بيماران از عوارض شيمي درماني بين دو گروه آزمون و كنترل وجود داشت (P 0.001). همچنين آزمون تي زوجي، تفاوت معني داري را بين مرحله قبل و بعد از مداخله، در گروه آزمون نشان داد (P 0.001). بحث و نتيجه گيري: به كارگيري برنامه آموزش بر اساس نيازهاي آموزشي بيماران بر دانش و نگرش بيماران نسبت به عوارض شيمي درماني مؤثر مي باشد.