مقايسه تأثير پماد كلوبتازول و پانسمان با گاز استريل در پيشگيري از فلبيت ناشي از كاتتر وريد محيطي در بيماران بستري در بخش جراحي مردان

مقدمه: تعبيه كاتتر وريد محيطي يكي از شايع ترين روش هاي تهاجمي درماني است كه در بيمارستان ها به منظور رساندن مايعات، دارو و الكتروليت ها و داشتن راه وريدي استفاده مي شود و شايع ترين عارضه آن فلبيت است. فلبيت، خطرناك بوده و مي تواند منجر به تشكيل لخته، ايجاد ترومبوفلبيت، آمبولي و كاهش طول مدت زمان استفاده از كاتترهاي وريدي شود. هدف: اين مطالعه با هدف مقايسه تأثير پماد كلوبتازول و پانسمان با گاز استريل در پيشگيري از فلبيت ناشي از كاتتر وريد محيطي در بيماران بستري در بخش جراحي مردان انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه به صورت كارآزمايي باليني بر روي 96 بيمار بخش جراحي مردان بيمارستان وليعصر (عج) اراك در سال 1392 انجام شد. بيماران به صورت تصادفي به دو گروه پماد كلوبتازول و پانسمان استريل تقسيم شدند. در گروه كلوبتازول پس از رگ گيري پماد در قسمت ديستال استعمال و محل پانسمان مي گرديد و در گروه پانسمان با گاز استريل پس از رگ گيري گاز استريل در ديستال استفاده و پانسمان مي گرديد. محل فلبيت در سه دوره زماني 24، 48 و 72 ساعت پس از رگ گيري با استفاده از مقياس فلبيت بررسي شد. يافته ها: فراواني فلبيت با هر درجه اي بعد از كانولاسيون در دو گروه نشان داد كه در 24 ساعت اول بعد از رگ گيري (3 مورد گروه كلوبتازول و 4 مورد گروه پانسمان استريل) تفاوت معنادار نبود (P 0.59). ولي در 48 ساعت (8 مورد گروه كلوبتازول و 18 مورد گروه پانسمان استريل) و 72 ساعت بعد از رگ گيري (27 مورد گروه كلوبتازول و 42 مورد گروه پانسمان استريل) تفاوت معنادار بود (P 0.001). دو گروه از لحاظ شدت فلبيت در دو زمان 24 ساعت (P 0.31) و 48 ساعت (P 0.54) تفاوت معناداري نداشتند ولي در 72 ساعت (P 0.006) بعد از رگ گيري بين دو گروه معنادار بود و در گروه كلوبتازول نسبت به پانسمان استريل كمتر بود. بحث و نتيجه گيري: استفاده از پماد كلوبتازول به عنوان روشي جهت پيشگيري از فلبيت متعاقب رگ گيري وريدي پيشنهاد مي گردد.