بررسي رابطه بين تيپ‌هاي شخصيتي و نوع منبع كنترل با ميزان خودكارآمدي كاركنان يكي از يگان‌هاي نظامي شهر تهران

مقدمه: يكي از موضوعاتي كه ذهن محققان را در حيطه روانشناسي به خود مشغول كرده است. بررسي تيپ هاي شخصيتي و نوع منبع كنترل است؛ و از مباحث اصلي و بنيادي علم روانشناسي بررسي ويژگي هاي شخصيتي مي باشد. از آنجايي كه اين ويژگي ها زيربناي نظام رفتاري افراد را تشكيل مي دهند، پرداختن به اين مقوله مي تواند جنبه هاي خاصي از عملكرد افراد را در زمينه هاي مختلف روشن سازد. هدف: پژوهش حاضر به بررسي رابطه ي بين تيپ هاي شخصيتي و نوع منبع كنترل با ميزان خودكارآمدي كاركنان يكي از يگان هاي نظامي شهر تهران مي پردازد. مواد و روش ها: در اين مطالعه 152 نفر از كاركنان مرد يكي از يگان هاي نظامي شهر تهران شركت داشتند كه طبق جدول مورگان 152 نفر به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شده اند. روش تحقيقي، توصيفي از نوع همبستگي است. ابزار گردآوري داده ها، پرسشنامه هاي، تيپ شخصيتي (آيزنگ، 1965)، منبع كنترل (راتر) و ميزان خودكارآمدي شغلي (ريگرز و نايت، 1994) بودند كه روايي و پايايي آن در مطالعات قبلي تائيد شده بودند؛ و روش تجزيه تحليل داده ها با آمار توصيفي و استنباطي با نرم افزار SPSS نسخه 20 است. يافته ها: نتايج همبستگي اسپيرمن نشان داد بين تيپ شخصيتي برونگرا (0/345 r=)، تيپ شخصيتي درون گرا (317/0 r=)، منبع كنترل بيروني (0/410 r=)، منبع كنترل دروني (0/430 r=) با ميزان خودكارآمدي رابطه معناداري دارند (P≤0.05). بحث و نتيجه گيري: يافته ها بيانگر آن است كه بين تيپ هاي شخصيتي و نوع منبع كنترل با ميزان خودكارآمدي كاركنان يكي از يگان هاي نظامي شهر تهران رابطه معني دار وجود دارد؛ بنابراين ويژگي هاي شخصيتي انسان به عنوان عوامل مهم جدانشدني از شخصيت انسان در محيط سازماني انسان تأثير مي گذارد، زيرا رفتار هر فرد تا حدودي زيادي تحت تأثير ويژگي هاي شخصيتي وي مي باشد و خودكارآمدي به عنوان يك نوع رفتار سازماني به طور مستقيم تحت تأثير اين ويژگي ها مي باشد.