روند كيفيت زندگي در بيماران با آسيب عصب دست ناشي از تروما

مقدمه: تروما علت اصلي از كارافتادگي و معلوليت جمعيت فعال در كشورهاي در حال توسعه است. در اين بين آسيب هاي دست، يكي از شايع ترين تروماها در اين دنياي صنعتي مي باشد. اين آسيب ها بر كيفيت زندگي بيماران تأثير دارد. هدف: هدف از اين مطالعه تعيين روند كيفيت زندگي در بيماران با آسيب عصب دست ناشي از تروما مي باشد. مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي در سال 1396 بر روي بيماران دچار آسيب به عصب دست انجام يافته است. نمونه ها به تعداد 100 نفر و به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين مطالعه شامل پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي، پرسشنامه استاندارد كيفيت زندگي مرتبط با سلامتي (36 SF) و پرسشنامه ناتواني بازو، شانه و دست (38 DASH) بود. جهت تجزيه و تحليل داده هاي تحقيق از نرم افزار آماري SPSS نسخه 22 و آزمون آماري كروسكال واليس استفاده گرديد و 05.0 P lt; به عنوان سطح معني دار در نظر گرفته شد. يافته ها: ميانگين سني واحدهاي پژوهش 21.7 ±69.27 سال بود. آزمون آماري كروسكال واليس نشان داد نمره كيفيت زندگي بيماران (بدو مراجعه؛ 27.14 ±18.42، 3 ماه بعد؛ 89.12 ±10.58 و 6 ماه بعد از جراحي؛ 25.8 ±98.78) به طور معني داري با گذشت زمان افزايش يافته بود (000.0 =P). همچنين نمره ناتواني عملكردي دست (بدو مراجعه؛ 98.17 ±43.65، 3 ماه بعد؛ 16.18 ±04.36 و 6 ماه بعد از جراحي؛ 29.1 ±03.3) با گذشت زمان كاهش يافته بود (000.0 =P). بحث و نتيجه گيري: نتايج پژوهش نشان داد روند كيفيت زندگي در بيماران با آسيب به دست به دنبال تروما بعد از عمل جراحي روند صعودي داشت. با اين وجود كيفيت زندگي اين بيماران حتي بعد از عمل جراحي نيز پايين است؛ بنابراين انجام برنامه ريزي اساسي در اين زمينه توسط مسئولين مربوطه ضرورت دارد.