كاني‌شناسي، ژئوشيمي و پتروژنز توده‌هاي پلاژيوگرانيتي موجود در متاگابروهاي مجموعه افيوليتي جنوب مهريز (جنوب‌غرب يزد)

در مجموعه افيوليتي شمال كامرود و جنوب دهشير توده هاي نفوذي كوچك و رگه هاي پلاژيوگرانيتي وجود دارند كه داراي كاني شناسي فلدسپار+كوارتز+بيوتيت ±گارنت هستند. سنگ ميزبان پلاژيوگرانيت ها متاگابروي توده اي و فولياسيون دار است. مرز ناصاف و جانشيني بخشي پيروكسن با آمفيبول در متاگابروهاي توده اي بيان گر حالت غيرتعادلي و منشأ دگرگوني آمفيبول است. در متاگابروي فولياسيون دار بر خلاف انواع توده اي اثري از پيروكسن باقي نمانده است. شواهد ژئوشيميايي سنگ كل نشان دهندۀ آن است كه فرايند ذوب بخشي عامل اصلي تشكيل اين پلاژيوگرانيت ها در جاي گاهي در حال گسترش كم سرعت بالاي زون فرورانش بوده است. احتمالاً تراوش آب از طريق گسيختگي هاي موجود در جاي گاه درحال گسترش پشت قوس منتج از فرورانش نئوتتيس، موجب دگرگوني گرمابي و آب گيري گابروهاي توالي افيوليتي، ذوب بخشي و توليد مذاب پلاژيوگرانيتي شده است. از طرفي ممكن است كه با تزريق توده هاي ماگمايي داغ به داخل توالي گابرويي ضمن آب زدايي آمفيبول، ذوب بخشي و تشكيل مذاب پلاژيوگرانيتي نيز صورت گرفته باشد. بر اساس تركيب شيميايي كلينوپيروكسن، دماي تبلور كومولاي گابرويي 959 تا 977 درجۀ سانتي گراد تعيين شده است. شرايط دما و فشار مرحلۀ گرمابي با استفاده از تركيب شيميايي آمفيبول دگرگوني 750 درجۀ سانتي گراد و كم تر از 3 كيلوبار ارزيابي شده است. دماي ذوب بخشي و تشكيل مذاب پلاژيوگرانيتي نيز به واسطۀ شاخص هاي ژئوشيميايي سنگ كل پلاژيوگرانيت هاي بررسي شده و مقايسه آن با نتايج داده هاي آزمايشگاهي، كم تر از 850 درجه سانتي گراد محاسبه شده است. آخرين مرحله دگرگوني گرمابي تحت شرايط سطحي با تشكيل پرهنيت همراه بوده است.