مقايسه پاسخ حاد هورموني متعاقب فعاليت مقاومتي با شدت متوسط در مردان جوان و ميانسال

زمينه و هدف: با توجه به افزايش مقبوليت و محبوبيت تمرين مقاومتي در بين مردم و بويژه افراد جوان و ميانسال، هدف از اين مطالعه، مقايسه پاسخ حاد هورموني (تستوسترون، هورمون رشد، كورتيزول، آدرنوكورتيكوتروپين [ACTH]) و لاكتات خون به يك جلسه تمرين مقاومتي با شدت متوسط در مردان جوان و ميانسال بود. روش كار : مطالعه حاضر از نوع نيمه تجربي مي باشد. ده مرد جوان (سن: 2/23±21/2 سال) و هشت مرد ميانسال (سن: 2/10±49/7 سال) سالم به صورت داوطلبانه در اين پژوهش شركت كردند. آزمودني ها يك هفته بعد از تعيين يك تكرار بيشينه ( 1 repetition maximum 1RM ) پرس سينه، تمرين مقاومتي حاد با شدت متوسط شامل؛ 4 نوبت 12 تكراري با شدت تقريبا 70 درصد 1RM و با فاصله 2 دقيقه استراحت بين نوبت ها را انجام دادند و نمونه خوني قبل، بلافاصله و 30 دقيقه پس از اجراي تمرين از آن ها اخذ شد. يافته ها: هر دو گروه افزايش معناداري در تستوسترون، هورمون رشد، كورتيزول، ACTH و لاكتات خون بلافاصله و 30 دقيقه بعد از اجراي تمرين مقاومتي نشان دادند (0/05 p ). هورمون رشد گروه جوان نيز نسبت به گروه ميان سال 30 دقيقه پس از انجام تمرين افزايش معناداري يافت (p 0/05). ACTH گروه جوان بلافاصله و 30 دقيقه پس از اجراي تمرين تفاوت معناداري با گروه ميانسال داشت (0/05 p). نتيجه گيري : بر اساس يافته هاي به دست آمده، شدت متوسط تمرين مقاومتي مي تواند با تحريك بيشتر هورموني اثربخشي آن را حين ريكاوري افزايش دهد. اين افزايش به ويژه براي كاهش اثرات سن بر وضعيت فيزيولوژيك و جسماني افراد ميانسال حائز اهميت است.