تعيين ميزان و علل مرگ و مير نوزادان بستري در بخش مراقبت هاي ويژه نوزادان بيمارستان امام خميني(ره) اهواز در سال 1390

زمينه و هدف : ميزان مرگ و مير نوزادان يكي از پارامترهاي مهم در ارزيابي كيفيت زندگي در جوامع مي باشد. حدود 65% موارد مرگ و مير كودكان زير يك سال به دوران نوزادي اختصاص دارد. مطالعه حاضر به منظور تعيين علل مرگ و مير نوزادان در بخش مراقبت‌هاي ويژه نوزادا ن ( NICU) بيمارستان امام خميني (ره) اهواز در سال1390 و ارائه راهكارهاي پيشگيري از مرگ ومير نوزادان، انجام شد.   روش كار : اين پژوهش يك مطالعه مقطعيتوصيفي بود. جامعه مورد مطالعه شامل كليه نوزادان فوت شده بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه نوزادان بيمارستان امام خميني (ره) در سال1390 بودند. با مراجعه به بايگاني بيمارستان، اطلاعات مورد نياز از پرونده‌ها ي مرتبط با نوزادان فوت شده استخراج شد و با SPSS نسخه 19 مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت.   يافته‌ها : از 1620 نوزاد بستري شده در سال 1390 تعداد 284 نوزاد (17.5%) فوت نمودند. از اين تعداد 39.1% مؤنث، 59.9% مذكر و 1.1% موارد ابهام تناسلي داشتند. ديگر اينكه، 79.9% از اين نوزادان نارس و 77.1% نيز وزن كمتر از2500 گرم داشتند. 78.2% از موارد مرگ و مير در هفته اول بعد از تولد رخ داده بود و شايع ترين دلايل مرگ به ترتيب شامل نارسي و مشكلات ناشي از آن (58.8%)، ناهنجاري هاي مادرزادي (17.3%)، آسفيكسي حول وحوش تولد (8%)، عفونت (6%) و دلايل ديگر ( 9.9%) بود.   نتيجه‌گيري : با توجه به فراواني بالاي مرگ نوزادان نارس در سن كمتر از سي و هفت هفته، بايد توجه بيشتري در جهت پيشگيري از زايمان زودرس و همچنين پيشگيري از عفونت نوزادي، آسفيكسي حول وحوش تولد و ساير در دستور كار قرار گيرد.