اثر خستگي موضعي عضلات چهار‌سر‌راني بر تغييرات مركز فشار و توزيع فشار كف‌پايي در مرحله ايستايي راه‌رفتن

زمينه و هدف: اثر خستگي عضلات اندام تحتاني بر تغييرات توزيع فشار كف‌پايي هنگام راه رفتن به روشني مطالعه نشده است. هدف از اين مطالعه، تعيين تأثير خستگي موضعي عضلات چهار‌سر‌ران بر تغييرات مركز فشار و توزيع فشار كف‌پايي در مرحله ايستايي راه رفتن بود. روش كار: در اين مطالعه شبه تجربي ۲۲ نفر مرد (سن: ۱۷/۳±۵/۲۳ سال، وزن: ۲۱/۳±۸/۷۸ كيلوگرم، قد: ۶۴/۴±۲/۱۷۹ سانتي متر) شركت كردند. براي ايجاد خستگي عضلات چهار‌سر‌ران از دستگاه Leg Extension با بار ۵۰ درصد يك تكرار بيشينه استفاده شد. توزيع حداكثر فشار كف‌پايي در طي مرحله ايستايي راه رفتن با استفاده از دستگاه فشار كف‌پايي ثبت شد. از روش آماري t همبسته براي تجزيه و تحليل داده‌ها استفاده شد. يافته‌ها: حداكثر فشار وارده در نواحي انگشت شست پا، ناحيه استخوان‌ كف‌پايي ۱، ناحيه استخوان كف‌پايي ۳، ناحيه استخوان كف‌پايي ۴، ناحيه استخوان كف‌پايي ۵ و ناحيه خارجي پاشنه به طور معني داري پس از اعمال خستگي افزايش يافت (به ترتيب: ۰۰۱/ ۰، ۰۱۱/ ۰، 0.001، 0.013 ، و ۰۰۱/ ۰)، در حالي كه در نواحي داخلي پاشنه و انگشتان ۲ تا ۵ كاهش فشار ديده شد (به ترتيب:۰۰۱/ ۰=p و ۰۰۱/ ۰=p). پس از خستگي در زير مرحله تماس، مركز فشار به طور معني داري به سمت خارج محور طولي پا و در زير مرحله پيشروي به سمت داخل محور طولي پا متمايل شد (به ترتيب:۰۰۱/ ۰=p و ۰۰۳/ ۰=p). نتيجه‌گيري: نتايج اين تحقيق نشان داد كه خستگي عضلات چهار‌سر‌ران مي‌تواند باعث افزايش فشارهاي كف‌پايي و در نتيجه باعث ايجاد درد و آسيب‌ديدگي‌هاي اندام تحتاني شود.