بررسي تاثير آموزش مهارت‌هاي ارتباطي بر استرس درك شده مراقبين سالمندان مبتلا به آلزايمر مراجعه كننده به انجمن آلزايمر ايران در سال 1391

زمينه و هدف : مراقبت از سالمند مبتلا به آلزايمر و ارتباط برقرار كردن با او فرايندي استرس زا است كه پيامدهاي منفي بر سلامت جسمي و رواني مراقبين دارد. اين پژوهش با هدف تعيين تأثير آموزش مهارت هاي ارتباطي بر استرس درك شده مراقبين سالمندان مبتلا به آلزايمر در سال 1391 انجام شده است . روش كار : اين مطالعه از نوع نيمه تجربي مي باشدكه طي آن 98 نفر از مراقبين سالمندان مبتلا به آلزايمر مراجعه كننده به انجمن آلزايمر ايران كه شرايط ورود به پژوهش را داشتند با روش تقسيم تصادفي بلوكه در دو گروه آزمون (49 نفر) و كنترل (49 نفر) قرار گرفتند و پرسشنامه هاي اطلاعات فردي و استرس درك شده استاندارد را در مرحله قبل از مداخه آموزشي تكميل كردند. سپس مداخله آموزشي بر اساس نتايج پيش آزمون طراحي و براي گروه آزمون اجرا شد. يك ماه بعد از مداخله دو گروه مجددا پرسشنامه هاي مربوطه را تكميل كردند. 7 نفر از مراقبين گروه آزمون از مطالعه خارج شدند. در نهايت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (Version 16) و آزمون هاي آماري t مستقل و t زوجي تحليل شدند. در مطالعه حاضر، سطح معني داري 0.05 p در نظر گرفته شد. يافته ها : ميانگين سن مراقبين در گروه آزمون (11 ± ) 23/ 52 و در گروه كنترل (13 ± ) 26 /52 سال بود. 85.7% مراقبين در گروه آزمون و 6 /81% در گروه كنترل را زنان تشكيل مي دادند. قبل از مداخله بين دو گروه از نظر متغيرهاي دموگرافي و ميانگين نمره استرس درك شده . (0.51= p ) اختلاف آماري معني داري وجود نداشت. يك ماه بعد از مداخله، ميانگين نمره استرس درك شده مراقبين گروه آزمون نسبت به گروه كنترل كاهش معني داري داشت . (0.001= p ). نتيجه گيري : پي شنهاد مي شود در انجمن آلزايمر ايران و ساير موسسات مرتبط، برنامه هاي آموزشي پيرامون نحوه ارتباط كلامي و غير كلامي با سالمند مبتلا به آلزايمر براي مراقبين آنان برگزار شود. اين آموزش ها خواهد توانست هم سطح سلامت مراقبين و هم بهبود مراقبت از سالمند آلزايمري را افزايش دهد.