بررسي الگوي حوادث شغلي و فاكتورهاي مرتبط با آن در ماه هاي قبل و بعد از اجراي تغيير رسمي ساعت در كارگران سازمان توسعه و نوسازي صنايع و معادن ايران

زمينه و هدف : حوادث ناشي از كار سالانه هزاران كارگر را در سراسر دنيا و به ويژه كشورهاي در حال توسعه درگير مي سازد كه نتيجه آن از كارافتادگي نيروي كار در نهايت تحميل هزينه هاي سنگين به صنعت آن كشور است. تحقيقات اخير نشان داده اند كه گذار به داخل و خارج از برنامه DST (استفاده بهتر از روشنايي روز و صرفه جويي در مصرف انرژي) باعث برهم خوردن تعادل در ريتم شبانه روزي شده و ممكن است منجر به اختلال در خواب گردد. محروميت از خواب ممكن است نتايجي منفي بر انگيزش، دقت و هوشياري داشته و احتمال مي رود گذار به داخل و خارج از DST موجب افزايش در تعداد حوادث گردد. لذا هدف از اين مطالعه با توجه به اينكه ايران جزء كشورهايي است كه برنامه DST در آن اجرا مي شود و تا كنون مطالعه اي در اين خصوص انجام نشده است، تصميم به اين مطالعه گرفته شد. روش كار : اين مطالعه، يك مطالعه توصيفي تحليلي مي باشد. در اين مطالعه با استفاده از بانك اطلاعاتي سازمان توسعه و نوسازي صنايع و معادن ايران كليه حوادث شغلي در طي 9 سال از سال 1382 تا 1390 در ماه هاي قبل و بعد از تغيير ساعت رسمي كشور با استفاده از ارتباط عوامل كيفي با احتمال بازگشت به كار توسط آزمون كاي دو و فاكتورهاي كمي توسط آزمون تي تجزيه و تحليل قرار گرفت. ارتباط عوامل مخدوش كننده با استفاده از آزمون رگرسيون لوجستيك مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها : نتايج نشان داد كه تعداد حوادث در ماه قبل و بعد از اجراي تغيير ساعت افزايش معنادار و قابل ملاحظه اي ندارد. همچنين بيشترين حوادث در ماه هاي قبل و بعد از DST مربوط به افراد با سنين 39-30 سال مي باشد. بيشترين حوادث در كارگران با سابقه كمتر از 5 سال مي باشد و بيشترين موضع آسيب در ماه هاي قبل و بعد از DST مربوط به اندام تحتاني و فوقاني مي باشد. نتيجه گيري : به نظر مي رسد كه محروميت از خواب پس از گذار DST ، چندان بر ميزان حوادث شغلي در كارگران سازمان توسعه و نوسازي صنايع و معادن ايران تاثيرگذار نبوده است.