بررسي تاثير عوامل اقتصادي بر اميد به زندگي كشورهاي جهان طي سال‌هاي 2010-2002

مقدمه: سلامت، هم به عنوان يك هدف مهم اجتماعي و هم به عنوان پيش نياز توسعه اقتصادي در دهه هاي اخير در كانون توجه تمامي دولت ها قرار گرفته است. در اين راستا، شناسايي عوامل موثر بر وضعيت سلامت كشورها همواره از اهميت ويژه اي برخوردار بوده است. بررسي ادبيات اين حوزه نيز نشان مي دهد كه عوامل اقتصادي در كنار عوامل اجتماعي و محيطي مي تواند بر وضعيت سلامت كشورها موثر باشد. بر اين اساس، مطالعه حاضر مي كوشد تا تاثير عوامل كلان اقتصادي را بر اميد به زندگي 136 كشور جهان مورد ارزيابي قرار دهد. مواد و روش كار: با توجه به هدف پژوهش حاضر، تاثير عوامل كلان اقتصادي بر اميد به زندگي نمونه مورد نظر با بهره گيري از روش داده هاي تابلويي مورد بررسي قرار گرفته است. در اين پژوهش، از شاخص اميد به زندگي به عنوان نماگري از وضعيت بهداشتي استفاده شده است. يافته ها: نتايج نشان مي دهد كه از ميان عوامل اقتصادي، نرخ تورم و نرخ بيكاري تاثير منفي و نرخ تشكيل سرمايه و درجه توسعه يافتگي كشورها تاثيري مثبت بر اميد به زتدگي داشته اند. همچنين، تاثير شاخص شهرنشيني نيز به عنوان يك عامل اقتصادي اجتماعي بر اميد به زندگي مثبت ارزيابي شده است. بحث و نتيجه گيري: در مجموع، شاخص هاي كلان اقتصادي تاثير قابل توجهي بر ميزان اميد به زندگي كشورهاي مورد نظر داشته اند. بنابراين و از حيث سياست گذاري برنامه ريزي در جهت بهبود شاخص هاي مذكور مي تواند زمينه را براي بهبود وضعيت بهداشتي جامعه جهاني فراهم نمايد.