دلايل تمايل و عدم تمايل به فرزند آوري در ميان مردم شهري و روستايي ايران: يك مطالعه ملي

مقدمه: با توجه به اهميت موضوع فرزندآوري، محققان در اين مطالعه دلايل تمايل و عدم تمايل به آن را در ميان مردم ايران مورد بررسي قرار دادند. مواد و روش كار: اين پژوهش يك مطالعه جمعيتي بود، كه به صورت مقطعي بر روي كليه ايرانيان ]زنان متاهل در سنين باروري (49-15) و مردان متاهل با همسراني در سنين باروري (49-15)[ ساكن شهرها و روستاهاي كشور انجام شد. در مجموع تعداد 20935 نفر متأهل واجد شرايط از 31 استان سراسر ايران در اين مطالعه شركت كردند. براي گردآوري داده ها پرسشنامه اي حاوي اطلاعات دموگرافيك و سوالات مرتبط با اهداف مطالعه تدوين شد. مخاطبان با انتخاب گزينه هاي 5 گانه، ميزان موافقت و عدم موافقت خود را نسبت به دلايل تمايل و عدم تمايل به فرزندآوري ليست شده در پرسشنامه به تفكيك تعيين كردند. داده ها با استفاده از روش آماري توصيفي توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: مهمترين دليل تمايل به فرزندآوري علاقه فطري افراد به كسب جايگاه و نقش والدي و مهمترين دليل عدم تمايل مشكلات اقتصادي آن ها در داشتن فرزند يا فرزندان بيشتر و بينش منفي افراد نسبت به داشتن فرزند زياد گزارش شد. بحث و نتيجه گيري: به نظر مي رسد مرتفع كردن مشكلات اقتصادي (اشتغال و ركود اقتصادي) به عنوان مهمترين دليل عدم تمايل به فرزندآوري، حتي بدون تصويب سياست هاي تشويقي، منجر به ازدياد فرزندآوري شود. اين پژوهش به ما مي آموزد كه براي افزايش فرزندآوري، ترويج و تبليغ لذت پدر و مادر شدن مي تواند مفيد واقع شود.