بررسي كيفيت زندگي در بيماران تحت همودياليز دائم در 4 بيمارستان آذربايجان شرقي در سال 1391

زمينه و هدف: نارسايي مزمن كليه و همودياليز، باعث تغييرات عمده در سبك زندگي بيماران شده كه كيفيت زندگي آنها را تحت تاثير قرار مي دهد. هدف اين پژوهش، بررسي كيفيت زندگي در بيماران همودياليزي مي باشد. روش كار: اين پژوهش توصيفي تحليلي در بيمار ان همودياليزي درسال 1391 انجام گرفت. تعداد 245 بيمار از 4 بيمارستان آموزشي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تبريز و مراغه بر اساس روش نمونه گيري در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد ند.كيفيت زندگي با پرسشنامه كيفيت زندگي بيماران كليوي KDQOLSF) ) اندازه گيري شد. براي آناليز داده ها از ضريب همبستگي پيرسون، آزمون تي مستقل و آناليز واريانس يكطرفه استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين نمره كل كيفيت زندگي بيماران (11.9 ± 48.4) بود. بيماران در حيطه هاي وضعيت شغلي، بار بيماري كليه، كيفيت تعاملات اجتماعي مربوط به بعد بيماري كليه و در تمام حيطه هاي ابعاد سلامت جسمي و رواني به جز درك سلامت عمومي نمره كيفيت زندگي پايين داشتند. بين ابعاد سلامت جسمي و رواني و بعد اختصاصي بيماري كليه با كيفيت زندگي كلي بيماران ارتباط معني دار و مثبت وجود داشت (0.01 p). كيفيت زندگي ضعيف با سن بالا، موقعيت شغلي نامناسب، تحصيلات و درآمد پايين ارتباط معني دارداشت. نتيجه گيري: بيماران همودياليزي در ابعاد سلامت جسمي و رواني و اجزاي بعد اختصاصي بيماري كليه مثل موقعيت شغلي،كيفيت تعاملات اجتماعي و بار بيماري كليه مشكلات زيادي داشتند، بنابراين مداخلات لازم بايد جهت بهبود كيفيت زندگي بيماران در همه ابعاد آن بكار گرفته شود.