تاثير هم افزايي دوچشمي بر مولفه هاي موج پتانسيل برانگيخته بينايي در حوزه زمان

زمينه و هدف: هدف از انجام اين پژوهش، تعيين اثر هم افزايي دوچشمي بر مولفه هاي موج پتانسيل برانگيخته بينايي در حوزه زمان مي باشد. روش كار: پتانسيل برانگيخته بينايي گذراي تك چشمي و نيز دوچشمي در 21 داوطلب 18 الي 24 سال (ميانگين ± انحراف معيار، 1.9 ± 20.7) با سيستم بينايي طبيعي نسبت به تناوب تحريكات الگوهاي شطرنجي با فركانس فضايي – زماني (2.18 سيكل بر درجه 4 هرتز) ثبت گرديد. دامنه و زمان تاخير مولفه هاي N75 ، P100 و N135 موج پتانسيل برانگيخته بينايي گذرا در حالات تك چشمي و دوچشمي اندازه گيري شد. به منظور ارزيابي تاثير هم افزايي دوچشمي بر مولفه هاي موج پتانسيل برانگيخته بينايي گذرا ميانگين نتايج تك چشمي چشم هاي راست و چپ بدست آمد و يافته هاي دو چشمي با ميانگين يافته هاي تك چشمي به كمك آزمون آماري t زوج مقايسه گرديد. يافته ها: زمان هاي تاخير مولفه هاي N75 ، P100 و N135 در حالت تحريك دوچشمي به طور قابل ملاحظه نسبت به ميانگين تحريك هاي تك چشمي كوتاه تر بود (0.005 p). دامنه موج پتانسيل برانگيخته دو چشمي نيز در هر سه مولفه در حالت دوچشمي نسبت به ميانگين تحريك هاي تك چشمي بيشتر بود (0.05 p). نتيجه گيري: افزايش دامنه و كاهش زمان تأخير موج پتانسيل برانگيخته بينايي دو چشمي نسبت به وضعيت تك چشمي در همه مولفه هاي موج پتانسيل برانگيخته بيناييجدا از علت بوجود آورنده اين نتيجه نشان دهنده افزايش ميزان فعاليت و سرعت عملكرد سيستم بينايي در حالت دو چشمي در مقايسه با حالت تك چشمي در همه بخش هاي كورتكس است.