بررسي وضعيت خودكارآمدي خواب و حمايت اجتماعي درك شده بيماران داراي كيفيت خواب ضعيف پس از جراحي باي پاس عروق كرونر

زمينه و هدف: با توجه به شيوع اختلال خواب در بيماران قلبي و اهميت شناخت عوامل موثر بر آن، هدف مطالعه حاضر، تعيين وضعيت خودكارآمدي خواب و حمايت اجتماعي درك شده در بيماران داراي كيفيت خواب ضعيف پس از جراحي باي پاس عروق كرونر در سال 1392 مي باشد. روش كار: اين مطالعه از نوع توصيفي – تحليلي بود. ابتدا 100 بيمار داراي اختلال خواب مراجعه كننده به كلينيك بازتواني مركز قلب تهران با روش نمونه گيري آسان انتخاب و پرسشنامه هاي حمايت اجتماعي و خودكارآمدي خواب را تكميل كردند. داده هاي جمع آوري شده توسط نرم افزار SPSS و آزمون‌هاي One way-ANOVA ،  Independent samples t testو Pearson correlation تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه خودكارآمدي خواب بيماران براي انجام انواع رفتارهاي افزايش دهنده كيفيت خواب پايين بود. مثلا تنها 37 درصد بيماران مطمئن بودند كه مي توانند افكار منفي خود را پس از دراز كشيدن در رختخواب متوقف كنند. 34 درصد به خود اطمينان داشتند كه با وجود نداشتن يك خواب با كيفيت شبانه، نمي گذارند فعاليت هاي روزانه شان مختل شود. 27 درصد بيان كردند كه مي توانند پس از يك خواب نامطلوب شبانه، احساس ناراحتي نكنند. در زمينه حمايت اجتماعي نيز نتايج بيانگر كم بودن بعد حمايت مالي ملموس بود. ساير ابعاد حمايت اجتماعي در سطح خوبي قرار داشت. بين خودكارآمدي خواب و حمايت اجتماعي درك شده همبستگي معني دار وجود داشت (p=0.004, r= 0. 28).  نتيجه گيري: در طراحي مداخلات براي افزايش كيفيت خواب بيماران، بايد خودكارآمدي آنان جهت انجام رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت خواب را افزايش داد.