فرآيند درماني فيبريلاسيون دهليزي در بيمارستان هاي ايران

زمينه و هدف: عدم توجه به دستورالعمل هاي استاندارد موجود، موجب وخامت پيامد در مبتلايان به فيبريلاسيون دهليزي و در نهايت افزايش بار مالي تحميل شده بر پيكره نظام اقتصادي جوامع خواهد شد. لذا در مطالعه حاضر تصميم بر ارزيابي عملكرد مواجهه با بيماران مبتلا به فيبريلاسيون دهليزي شد.  روش كار: اقدامات درماني اتخاذ شده در 506 بيمار مبتلا به فيبريلاسيون دهليزي مورد ارزيابي قرار گرفت. پس از تعيين استاندارد طلايي (پروتكل انجمن قلب آمريكا) و جمع آوري داده ها از شاخص كاپا (κ) جهت ارزيابي Interrater Reliability بين اقدامات صورت گرفته توسط پزشكان با استاندارد طلايي استفاده شد.  يافته ها: شايع ترين اقدام در كنترل ضربان تجويز ديگوكسين بود كه استفاده از آن برطبق استاندارد طلايي، در اغلب موارد انديكاسيوني ندارد. ضريب كاپاي بدست آمده در اين زمينه برابر با 0.12 (95% CI: -0.096-0.14) مي باشد كه در طبقه ضعيف قرار دارد بدين مفهوم كه اقدامات ارائه شده توسط پزشكان فاصله زيادي با استاندارد طلايي دارد (0.0001 p). ضريب كاپاي بدست آمده در خصوص درمان هاي ضدانعقادي نيز برابر 0.07 (0.023=p؛ 0/14-0/001-:CI 95%) بود. بنابراين ميزان سازگاري درمان ضدانعقادي اتخاذ شده توسط پزشكان با استاندارد طلايي در سطح ضعيفي قرار دارد.  نتيجه گيري: مطالعه حاضر نشان داد درصد كثيري از پزشكان، از استانداردهاي درماني آگاهي نداشته و همچنان از روش هاي قديمي استفاده مي كنند. همين امر ممكن است موجب بروز پيامدهاي خطرناك بيماري و افزايش بار تحميل شده بر بيمار و سيستم بهداشت و درمان كشور گردد.