مقايسه افسردگي و كيفيت زندگي در زنان چاق با شاخص توده بدني (BMI) مختلف و زنان بهنجار شهر تهران

زمينه و هدف: چاقي يك اختلال پيچيده جسماني است كه توسط تعداد زيادي از عوامل زيستي، روانشناختي و اجتماعي مي تواند به وجود آيد. مشخص كردن عوامل و پيامدهاي روانشناختي چاقي، يكي از قسمت هاي عمده در كنترل و درمان آن به شمار مي رود. پژوهش حاضر با هدف مقايسه افسردگي و كيفيت زندگي در زنان چاق با شاخص توده بدني (BMI) مختلف و زنان بهنجار صورت پذيرفت. روش كار: طي يك طرح علّي ـ مقايسه اي، از بين زنان مراجعه كننده به مركز تحقيقات جراحي هاي كم تهاجمي دانشگاه علوم پزشكي تهران، با بهره گيري از روش نمونه گيري در دسترس و بر اساس جدول شاخص توده بدني، براي هر يك از سه طبقه چاقي تعداد 40 نفر و در مجموع 120 نفر انتخاب شدند. همچنين تعداد 40 نفر نيز نمونه زنان بهنجار را تشكيل دادند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مشخصات فردي، نسخه دوم پرسشنامه افسردگي بك (BDIΙΙ) و پرسشنامه كيفيت زندگي مرتبط با سلامت (SF36) بود. داده ها با استفاده از روش تحليل واريانس چند متغيره (MANOVA)، آزمون تحليل واريانس يك راهه (ANOVA)، آزمون تعقيبي بن فروني و ضريب همبستگي پيرسون و با استفاده از نرم افزار SPSS، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين زنان چاق در سطوح مختلف BMI و زنان بهنجار در افسردگي و كيفيت زندگي، در سطح P 0/001 تفاوت معناداري وجود دارد. همچنين نتايج بيانگر آن بود كه در زنان چاق در سطوح مختلف BMI، بين افسردگي با كيفيت زندگي، ارتباط منفي و معناداري در سطح 001/0 P lt; وجود دارد. نتيجه گيري: با در نظر گرفتن نقش متغيرهاي روانشناختي از قبيل افسردگي در چاقي، مي توان از مداخلات رواني با هدف پيشگيري، كنترل و درمان چاقي و ارتقاء كيفيت زندگي بيماران مبتلا به آن استفاده كرد.