سنجش نابرابري توزيع پزشك و پزشك عمومي در استان سيستان و بلوچستان (96-1388)

مقدمه: اجراي عدالت و كاهش نابرابري در توزيع جغرافيايي پزشك و اتخاذ سياست‌هاي مناسب از اهداف اصلي نظام‌هاي سلامت در دنيا است ازاين‌رو هدف اين مطالعه، سنجش وضعيت و روند نابرابري توزيع پزشك و پزشك عمومي در استان سيستان و بلوچستان بود. مواد و روش كار: در مطالعه توصيفي مقطعي و كاربردي حاضر جامعه آماري كل پزشكان و پزشكان عمومي شهرستان‌هاي استان سيستان و بلوچستان طي سال‌هاي 96-1388 بودند و نمونه‌گيري انجام نشد. داده‌هاي موردنياز از سالنامه‌هاي آماري مركز آمار ايران استخراج و سنجش نابرابري پزشك و پزشك عمومي با استفاده از شاخص‌هاي جيني، رابين‌هود، هرفيندال هيرشمن و تايل در نرم‌افزارهاي Stata 14 و Excel 2019 انجام شد. يافته ها: بر اساس نتايج متوسط تعداد پزشك و پزشك عمومي به ازاي هزار نفر در استان طي دوره 96-1388 به ترتيب برابر با 0/438 و 0/223 بود. همچنين متوسط شاخص‌هاي جيني، رابين‌هود، هرفيندال هيرشمن و تايل طي دوره براي پزشك به ترتيب برابر با 0/21، 0/19، 20/0، 0/24و براي پزشك عمومي به ترتيب برابر با 0/06، 0/10، 0/13 و 0/13 بود. اين شاخص‌ها براي پزشك و پزشك عمومي طي دوره روند يكساني داشتند كه بيانگر صحت نتايج مطالعه است. نتيجه گيري: بر اساس تمام شاخص‌ها، نابرابري در توزيع پزشك عمومي در استان كاهش‌يافته است ولي نابرابري در توزيع پزشك هنوز در سطح بالايي باقي است لذا پيشنهاد مي‌شود علاوه بر حفظ پزشكان عمومي و سياست افزايش آن‌ها با رشد جمعيت، جهت كاهش نابرابري در توزيع پزشك، منابع فيزيكي سلامت مانند بيمارستان‌هاي تخصصي، تخت و تجهيزات پزشكي در استان افزايش و در شهرستان‌ها به نحو مقتضي توزيع شود تا پزشكان انگيزه كافي براي فعاليت در شهرستان‌هاي استان را داشته باشند. همچنين مشوق‌هاي مالي، تعرفه‌اي و افزايش پذيرش دانشجو در رشته‌هاي تخصصي موردنياز جهت خدمت طولاني‌مدت در استان مفيد خواهد بود.