تأثير كفش ناپايدار بر توان مفصلي اندام تحتاني هنگام مرحله اتكاي دويدن

امروزه استفاده از كفش ناپايدار براي فعاليت هاي حركتي در جامعه رايج شده است. هدف از تحقيق حاضر، بررسي تأثير كفش ناپايدار بر توان مفاصل پايين تنه هنگام دويدن بود. روش كار: در اين پژوهش نيمه تجربي، 30 نفر آزمودني به صورت در دسترس با پاي غالب راست و قد 5.39 ±176.9 سانتي متر، جرم 8.84 ±72.3 كيلوگرم، سن 2.27 ±21 سال، 3 كوشش متوالي در شرايط پابرهنه، با كفش ناپايدار و كفش كنترل دويدند. پارامترهاي سينماتيكي و سينتيكي با استفاده از همزمان سازي دوربين ويدئويي و صفحه نيروسنج ثبت گرديد. آزمون فرضيات از روش تحليل واريانس دوعاملي در نسخه 20 نرم افزار SPSS انجام شد (0.05 p). يافته ها: توان منفي مچ پا در كفش ناپايدار نسبت به كفش كنترل (49%، 0.02=p) و پاي برهنه به طور معناداري كاهش يافت (35%، 0.05 p). كفش ناپايدار توان مثبت مچ پا را در مقايسه با پاي برهنه 23%كاهش معنادار داد (0.01=p). كفش ناپايدار توان منفي مفصل زانو را در مقايسه با مفاصل مچ پا (242%) و ران (665%) به طور معناداري افزايش داد (0.05 p). در مفصل ران تفاوت معناداري در وضعيت هاي مورد بررسي مشاهده نشد. نتيجه گيري: كفش ناپايدار با كاهش توان منفي مچ پا در مقايسه با كفش كنترل، منجر به كاهش ظرفيت كنترلي عضلات ساق و پايداري فعال اين مفصل مي شود. كفش ناپايدار با افزايش توان مثبت مچ پا در مقايسه با پاي برهنه، ممكن است ظرفيت توليد نيرو را در عضلات چهار سر بهبود بخشد.