تحليل بقاي بيماران مبتلا به سرطان خون حاد ميلوئيد

زمينه و هدف:سرطان خون مربوط به بافتهاي خونساز بدن است و سرطان خون حاد ميلوئيد (Acute Myeloid LeukemiaAML) يك نوع شايع و كشنده آن است. ميزان بقاي پس از تشخيص و عوامل مؤثر بر آن يكي از شاخصهاي مهم ارزيابي روشهاي درماني است كه مورد نظر پژوهش حاضر است. روش كار: داده‌هاي اين مطالعه گذشته‌نگر مربوط به بيماران AML بستري در بخش خون در بيمارستان وليعصر2 (مجتمع بيمارستاني امام خميني) از فروردين 1386 تا آخر شهريور1392 كه در مجموع شامل 85 بيمار وارد مطالعه شدند و زمان مرگ به‌عنوان واقعه شكست براي آن‌ها در نظر گرفته شد. براي بررسي عوامل مؤثر بر بقاي بيماران از روش كاپلانمير و مدل مخاطره متناسب كاكس استفاده شد. كليه محاسبات با نرمافزار SPSS21,SAS9.2 انجام شده و سطح معناداري 05/0 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: از 85 بيمار بررسي شده، تعداد 46 نفر (1/54%) مرد بودند. ميانگين سن در زمان تشخيص 3/41 سال و ميانه زمان بقا 27/17 محاسبه شد و حادثه مرگ براي 53 نفر رخ داد. متغيرهاي سن در زمان تشخيص، وضعيت تأهل، مصرف دخانيات، پيوند مغز استخوان، داشتن سابقه بيماري خاص، محل سكونت، مقاومت به درمان و متغير فاكتورهاي آزمايشگاهي همچون تعداد گلبول‌هاي سفيد و گلبول‌هاي قرمز، متوسط هموگلوبين گلبولي، نمك، پتاسيم و كلسيم بر بقاي اين بيماران معنادار بودند.   نتيجه‌‌گيري: با توجه به اهميت سرطان خون و به‌ويژه نوع حاد ميلوئيك آن در مرگ و مير بيماران، تأكيد بر متغيرهاي سن در زمان تشخيص، وضعيت تأهل، مصرف دخانيات، پيوند مغز استخوان، داشتن سابقه بيماري خاص، محل سكونت و مقاومت به درمان و برخي فاكتورهاي آزمايشگاهي، اهميت زيادي در پيش‌آگهي مرگ بيماران خواهد داشت.