بررسي ميزان تاثيركارگاه آموزشي مهارت‌هاي ارتباطي بر مؤلفه‌هاي فرسودگي شغلي، در پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تهران

مقدمه: پژوهش حاضر باهدف بررسي ميزان تاثير كارگاه آموزشي مهارت هاي ارتباط موثر بر مؤلفه هاي فرسودگي شغلي پرستاران شاغل در بيمارستان هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام شده است. روش بررسي: اين پژوهش يك مطالعه مداخله اي روي ١۰۷ نفر از پرستاران شاغل در بيمارستان هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام شد. نمونه گيري به صورت خوشه اي ساده از بين بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي تهران صورت گرفت و شركت كنندگان به روش تصادفي به دو گروه مداخله و غير مداخله تقسيم شدند. شركت كنندگان پرسشنامه ي دو قسمتي متغيرهاي زمينه اي و فرسودگي شغلي مسلچ (MBI) را تكميل كردند. سپس گروه مداخله در كارگاه آموزشي مهارت هاي ارتباط موثر شركت داده شدند. سه ماه پس از آموزش، مجددا شركت كنندگان پرسشنامه ي فرسودگي شغلي را تكميل كردند. داده هاي به دست آمده با نرم افزار ١٨ Spss مورد تجزيه وتحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج حاصل از آزمون هاي آماري t زوجي در گروه مداخله، قبل و بعد از آموزش نشان داد كه در ميانگين نمره مؤلفه خستگي عاطفي در مقياس فراواني (0.008 p ) و شدت (0.001 p) و همچنين ميانگين مؤلفه مسخ شخصيت در مقياس شدت (0.03 p) تفاوت معني دار آماري وجود دارد. همچنين ميانگين نمره هر سه مؤلفه فرسودگي شغلي در هر دو زير مقياس فراواني و شدت، در هر دو گروه مداخله و غير مداخله بعد از آموزش اختلاف معني دار آماري داشته است (0.05 p) كه نشان دهنده تاثير گذاري دوره آموزشي بر فرسودگي شغلي پرستاران شاغل در بيمارستان مي باشد. نتيجه گيري: با آگاهي از تأثيرگذار بودن دوره آموزشي مهارت هاي ارتباط موثر بر مؤلفه هاي فرسودگي شغلي، مي توان براي برنامه هاي پيشگيري و ارتقاء سلامت در پرستاران استفاده كرد.