مقايسه راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان و تكانشگري در نوجوانان مبتلا به نارسايي توجه/بيش فعالي و بهنجار

زمينه و هدف: راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان و تكانشگري از عوامل تأثيرگذار در اختلال نارسايي توجه/بيش فعالي هستند. هدف از پژوهش حاضر مقايسه راهبردهاي انطباقي و غيرانطباقي تنظيم شناختي هيجان و تكانشگري و ابعاد آن؛ حركتي، شناختي و بي برنامگي در نوجوانان پسر مبتلا به نارسايي توجه/بيش فعالي و بهنجار بود. روش كار: روش پژوهش از نوع پس رويدادي (علي مقايسه اي) و جامعه آماري اين پژوهش همه دانش آموزان پسر مقطع دبيرستان شهرستان آمل بودند. نمونه پژوهش شامل 40 نفر (20 نفر مبتلا به نارسايي توجه/بيش فعالي و 20 نفر بهنجار) بود كه با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از مقياس خودگزارشي مشكلات رفتاري نوجوانان Achenbach (YSR)، پرسشنامه راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان Garnefski Kraaij ، تكانشگري Barrat و مصاحبه باليني استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون كولموگروف اسميرنوف، آزمون t براي دو گروه مستقل و تحليل واريانس چند متغيري استفاده شد. يافته ها: ميانگين سني نوجوانان مبتلا به نارسايي توجه/بيش فعالي 0.60± 15.05 و بهنجار 0.71 ±15.10 سال بود. نتايج نشان داد كه ميانگين نمرات راهبردهاي غيرانطباقي تنظيم شناختي هيجان (بيش فعال: 17.65±4.95، عادي: 14.35 ±4.45)، نمره كلي تكانشگري (بيش فعال: 69.20±11.04، عادي: 56.80±8.10)، تكانشگري حركتي (بيش فعال: 22.65±4.22، عادي: 18.15±3.97)، تكانشگري شناختي (بيش فعال: 21.15±3.43، عادي: 18.05±2.30) و بي برنامگي (بيش فعال:25.40±6.90، عادي: 21.05±4.85) در نوجوانان مبتلا به نارسايي توجه/بيش فعالي به طور معناداري (0.05 P) بيشتر از نوجوانان عادي است، همچنين بين نمرات دو گروه در راهبردهاي انطباقي تنطيم شناختي هيجان (بيش فعال: 24.40±7.42، عادي: 24.90 ±4.78) تفاوت معناداري مشاهده نشد (0.05 P). نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه نوجوانان مبتلا به نارسايي توجه/بيش فعالي در مقايسه با نوجوانان عادي بيشتر از راهبردهاي غيرانطباقي تنظيم شناختي هيجان و تكانشگري استفاده مي كنند.