مرثيه اجتماعي در شعر معاصر(1357-1300 ه.ش)

يكي از انواع ادبي، ادبيات غنايي است كه بيان‌كننده احساسات شاعر است. مرثيه گونه‌اي از گونه هاي ادبيات غنايي است شاعر به وسيله آن از احساسات خود نسبت به از دست دادن امور مطلوبش سخن مي‌گويد كه مرثيه اجتماعي يكي از انواع مراثي است .هدف از اين پژوهش شناخت جايگاه مرثيه اجتماعي در شعر معاصر، تقسيم بندي و بررسي و تحليل آن است. براي اين منظور ابتدا به آثار مختلف در زمينه انواع ادبي و مرثيه سرايي مراجعه و نكات مربوط به موضوع را فيش برداري كرده سپس ديوان پانزده تن از شاعران برجسته معاصر از جريان هاي مختلف شعري را بررسي و موارد مرثيه اجتماعي را استخراج و براساس اهداف موردنظر تحليل كرده ايم. مرثيه در شعر معاصر از شكل فردي فراتر مي رود و حوزه جديدتري را نمايان مي كند. مرثيه در مرگ مشاهير با 55 % بيشترين درصد مرثيه‌هاي اجتماعي معاصر را به خود اختصاص مي دهد و مرثيه وطن و مرثيه حوادث به ترتيب كمترين بسامد را داراست. پرچم دار مرثيه اجتماعي در شعر معاصر شفيعي كدكني، محمدتقي بهار و فريدون مشيري هستند و سهراب سپهري، فروغ فرخزاد، پروين اعتصامي و فرخي يزدي به ترتيب كمترين تعداد مرثيه هاي اجتماعي معاصر را سروده اند.