پيوند بهداشت و عبادات در قرآن و روايات

در اسلام پاكيزگي پيش شرط پذيرش بسياري از عبادات به شمار رفته است. در بسياري موارد نيز پاكيزگي به عنوان يك عمل عبادي و مستحب قلمداد شده است. اين پاكيزگي و طهارت را مي توان از دو جنبه فردي و اجتماعي مورد بررسي قرار داد. بنابراين مي توان از پيوند عبادات و بهداشت فردي و اجتماعي سخن گفت. به گونه اي كه بر اساس قرآن و روايات مي توان يكي از مأموريت هاي پيامبر (ص) بهداشت و پاكيزگي و نظافت لباس، بدن، خوراك و ساير ابعاد زندگي انسان بوده است. تا جايي كه اسلام در حد يك قاعده كلي، نظافت را از ايمان مي داند. اين موضوع در ارتباط با نماز، غسل و ... كاملاً مشهود است. در اين مقاله برآنيم تا با استمداد از قرآن و روايات پيوند بهداشت فردي و اجتماعي با عبادات را جويا شويم. مي توان گفت، در قرآن مقصود از اين مفاهيم بهداشت ظاهري و باطني است. برخي آيات بيان كرده اند كه انسان از غذاهاي سالم استفاده شود و يا اينكه از مومنين خواسته هنگام مستي به نماز نزديك نشوند و نيز از خوردن گوشت مردار بپرهيزند، چراكه مردار غذاي ناسالم و غير بهداشتي به شمار مي رود. در روايات اسلامي تاكيد فراوني بر نظافت و ارتباط آن با ايمان شده است. مثلا جمله مشهور پيامبر اكرم (ص) كه مي فرمايد: »نظافت (و بهداشت) قسمتي از ايمان است «؛ اين نشان مي دهد كه ايمان انسان بدون رعايت مسايل بهداشتي كامل نمي شود. توجه به انواع غسل هاي واجب واستحبابي ووضونيزدرزندگي عبادي، اهميت نظافت رادراسلام نشان مي دهد. پس نظافت عنصر اساسي بهداشت است و بدون رعايت آن نمي توان از سلامتي برخورداربود. از اين رو، يك فرد نمي تواند درعين مؤمن بودن، به اصول نظافت بي اعتنايي كند.