مقايسه اثر سميت سلولي نانوذرات كيتوزان- دوسه تاكسل و داروي آزاد دوسه تاكسل بر روي سلول هاي سرطاني سينه MDA-MB-231

زمينه و هدف: سرطان در نتيجه انباشته شدن جهش هاي پيكري در سلول هاي بدن ايجاد مي شود. سلول هاي جهش يافته نسبت به سلول هاي سالم بدن داراي برتري هاي رقابتي هستند. اين سلول ها با سرعت بالاتري تكثير مي شوند و مواد مغذي و اكسيژن را از دسترس سلول هاي سالم بدن خارج مي كنند و از رشد و تكثير آن ها جلوگيري مي كنند، سرطان سينه يكي از متداولترين سرطانهاي شناخته شده در بين زنان سراسر دنيا است، از اين جهت استفاده از سامانه هاي دارورساني در ابعاد نانو به منظور درمان مؤثر حائز اهميت است. پليمر كربوهيدراتي كيتوزان به دليل خواصي چون زيست سازگاري و زيست تخريب پذيري به عنوان يكي از پليمرهاي مطلوب در تهيه سامانه هاي دارورساني مورد توجه است. هدف از اين پژوهش بررسي ميزان سميت سلولي نانوذرات كيتوزان دوسه تاكسل در سلول هاي سرطاني سينه درمان شده بوسيله نانوذرات مذكور مي باشد. مواد و روش ها: در اين مطالعه ابتدا به وسيله ي اتصال دهنده ي سوكسينيك انيدريد بين داروي دوسه تاكسل و كيتوزان پيوند كووالانت برقرار شد و سپس با استفاده از هيالورونيك اسيد بار سطحي به حدود 15 تا 16 رسانده شد. كونژوگه حاصل كه از پليمر آبدوست و داروي آبگريز حاصل شده است، تشكيل نانوذرات خودتجمعي داد، و صحت آن بوسيله H-NMR تاييد شد. تأثير نانوذرات بر روي سميت سلولي با استفاده از تكنيك هاي MTT مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان دادند كه نانوذرات حاصل داراي اندازه 180-135 نانومتر، پتانسيل زتاي مثبت، شكل كروي و سطح صاف هستند.مطالعات in vitro نشان داد كه نانوذرات كيتوزان دوسه تاكسل سميت سلولي مناسب تري نسبت به داروي آزاد دارد. نتايج نشان داد كنه در زمان 72 ساعت سميت نانو ذرات نسبت به داوري آزاد تفاوت معناداري دارد (p≤0.05) نتيجه گيري: اين پژوهش نشان داد كه نانوذره كيتوزان دوسه تاكسل مي تواند به عنوان جايگزين داروي آزاد دوسه تاكسل در نظر گرفته شود و به عنوان تركيب ضد سرطاني مؤثر مورد توجه قرار گيرد.