مقايسه سطح سرميIgE تام و اختصاصي در افراد مبتلا به آنافيلاكسي به گندم قبل و بعد از حساسيت زدايي

زمينه و هدف: آلرژي به برخي مواد خوراكي امري شايع است كه به نظر مي رسد به علت واكنش هاي ايمني و غيرايمني رخ مي دهند. يكي از عوامل مهم در ايجاد اين واكنش ها، ميانجي گري آنتي بادي IgE مي باشد كه مي تواند موجب آنافيلاكسي شود. افزون بر اين، يكي از شايع ترين مواد خوراكي آلرژي زا گندم مي باشد كه اگرچه بهترين روش همانند ساير آلرژن ها، پرهيز از برخورد با آن مي باشد، اما مي توان از راهكارهاي نويني مانند ايمونوتراپي خوراكي جهت حساسيت زدايي و كاهش يا عدم افزايش IgE در اين بيماران استفاده كرد. هدف اين مطالعه، بررسي ميزان IgE اختصاصي و تام بيماران قبل و بعد از ايمونوتراپي مي باشد. روش كار: 12 نفر از بيماران مبتلا به آنافيلاكسي به گندم پس از مراجعه به كلينيك آلرژي و ايمونولوژي باليني بيمارستان حضرت رسول اكرم (ص) مورد معاينه و با چالش غذايي دوسوكور با كنترل دارونما مورد تشخيص قرار گرفتند؛ سپس طي يك پروتكل دو فازي تحت ايمونوتراپي خوراكي قرار گرفتند كه فاز اول تجويز دوزهاي افزايشي آرد سمولينا و فاز دوم تجويز دوزهاي افزايشي ماكاروني مي باشد. ميزان IgE تام سرم و IgE اختصاصي گندم، قبل و بعد از حساسيت زدايي با روش ELISA اندازه گيري شد. همچنين جهت بررسي واكنش پوستي، تست پريك انجام و برجستگي پوستي ارزيابي شد. در نهايت ائوزينوفيل هاي موجود در اسمير بيني بيماران، قبل و بعد حساسيت زدايي بررسي گرديد. يافته ها: قبل و بعد از حساسيت زدايي ميزان IgE اختصاصي گندم در بيماران اندازه گيري شد و با وجود اينكه افزايش اندكي را نشان مي داد اما اختلاف معني داري مشاهده نشد (0.1 p). همچنين ميزان IgE تام در اين بيماران افزايش كمي را نشان مي داد اما تفاوت معني داري يافت نشد (0.9 p). ميانگين اندازه برجستگي بعد از پروتكل نسبت به قبل از پروتكل كاهش نشان داده است كه تفاوت معني داري را نشان مي داد (0.2 p). تعداد ائوزينوفيل هاي اسمير بيني تفاوت معني داري را نشان نداد (0.5 p). نتيجه گيري: در اين مطالعه اثربخشي روش ايمونوتراپي خوراكي بر ميزان IgE اختصاصي و تام بيماران داراي آلرژي به گندم نشان داده شد. با اين وجود مطالعات بيشتري جهت زمان شروع، دوز اوليه، چگونگي افزايش دوز تدريجي و ديگر فاكتورهاي موثر در روند حساسيت زدايي به گندم مورد نياز است.