بررسي نگرش پزشكان ايراني نسبت به عوامل مؤثر در مرگ‌ومير نوزادان: گزارش يك مطالعه اوليه و مرور منابع

زمينه و هدف: دوره نوزادي زمان بسيار مهم و آسيب پذيري مي باشد. تأمين، حفظ و ارتقاء سطح سلامت نوزادان در خدمات بهداشتي درماني جايگاه ويژه اي دارد و از شاخص هاي مهم سلامت و توسعه يافتگي است. هدف از مقاله حاضر، بررسي نگرش پزشكان ايراني نسبت به عوامل مؤثر در مرگ ومير نوزادان به منظور دسترسي به حداقل داده هاي تأثيرگذار در مرگ نوزادان بود. روش كار: مطالعه حاضر يك بررسي توصيفي مقطعي است كه به روش نمونه گيري دسترسي آسان و با استفاده از پرسشنامه اي پژوهشگر ساخته به منظور تعيين حداقل داده هاي تأثيرگذار در مرگ نوزادان انجام شد. پس از بررسي اين پرسشنامه توسط گروه مجرب و انجام مطالعات اوليه، پرسشنامه ها توسط پزشكان فوق تخصص نوزادان بيمارستان هاي دانشگاهي شهر تهران تكميل گرديد. به منظور مقايسه نتايج حاصله از پرسشنامه و داده هاي واقعي موجود در پرونده هاي نوزادان از آزمون هاي آماري تي تست (TTest)، منويتني (MannWhitney) و كاي اسكوئر (Ksquare) استفاده شد. يافته ها: با بررسي داده هاي حاصل از پرسشنامه ها با ميزان پاسخ دهي 71 درصدي پزشكان، متغيرهاي تأثيرگذار در مرگ نوزادان طبق نظر پزشكان ايراني بر اساس اهميت خود تقسيم بندي شدند. نتايج حاصل از مقايسه بين داده هاي پرسشنامه و پرونده هاي نوزادان بر روي چهار متغيراصلي كه داراي بيشترين ميانگين بودند؛ حاكي از اين است كه بين متغيرهاي وزن نوزاد زمان تولد، سن حاملگي، نمره آپگار و ميزان مرگ و مير رابطه معناداري وجود دارد، اما بين متغير وضعيت نوزاد حين تولد و ميزان مرگ نوزاد رابطه معناداري ديده نشد. نتيجه گيري: بر اساس شرايط بومي هرمنطقه و سطح دسترسي به مراقبت باكيفيت، پارامترهاي تأثيرگذار در مرگ نوزاد متفاوت بوده كه اين امر لزوم بررسي هايي جامع تر به منظور ارائه ديدگاه كلي در راستاي كاهش مرگ ومير در نوزادان را ايجاب مي كند. استفاده از پارامترهاي حاصل شده مي تواند در راستاي ايجاد سيستم هاي تصميم يار در اين حوزه كمك كننده باشد، اما انجام مطالعات گسترده تر در اين زمينه توصيه مي شود.