بررسي تطبيقي برنامه درسي دوره دكتراي تخصصي آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت در ايران و دانشگاه هاي برتر جهان

مقدمه: در نظام هاي آموزشي نوين و كارآمد مطالعات تطبيقي يكي از شيوه هاي همگام شدن با تحولات و پيشرفت هاي جديد از طريق شناسايي نوآوري ها مي باشد. مطالعه حاضر با هدف ارائه پيشنهادات كاربردي جهت بهبود سرفصل هاي تدريس شده رشته آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت در ايران، انجام شد. روش بررسي: اين پژوهش با روش تطبيقي به كمك الگوي بردي و نيز روش توصيفي تحليلي انجام شده است. گردآوري داده ها با استفاده از اطلاعات موجود در سايت صد دانشگاه برتر جهان در حوزه سلامت عمومي صورت پذيرفت. يافته ها: در بين دانشگاه هاي مورد بررسي، رشته آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت در هفت دانشگاه تدريس مي شد. دروسي هم چون اصول اپيدميولوژي، رفتار شناسي، روش هاي آماري، مباني آموزش و ارتقاء سلامت، مشكلات سلامتي نوظهور، ارتقاء سلامت از طريق علوم رفتاري، تعيين كننده هاي سلامت جامعه، باورهاي بهداشتي در فرهنگ هاي مختلف، روش تحقيق كيفي جزو دروسي هستند كه بطور تخصصي اجباري در دانشگاه هاي ذكر شده تدريس مي شوند، ولي اين دروس در واحدهايي كه تحت عنوان دروس تخصصي اجباري و اختياري در ايران تدريس مي شوند، وجود ندارد . هم چنين دروس ارتقاء سلامت اجتماع محور، و كارآموزي در عرصه كه جزو دروس اجباري در ايران مي باشند، در هيچ كدام از دانشگاه هاي مورد بررسي تدريس نمي شوند. نتيجه گيري: بنظر مي رسد دروس روش هاي آماري در علوم سلامتي و اصول اپيدميولوژي كه در تمامي دانشگاه هاي بررسي شده تدريس مي شوند، مي بايستي در برنامه درسي دوره ي دكترا گنجانده شوند.