بررسي ميزان فرسودگي شغلي و عوامل مرتبط با آن در كارگران صنعت نساجي:مطالعه موردي در شهر يزد

مقدمه : يكي از مسايلي كه منابع انساني را امروزه تهديد مي كند، فرسودگي شغلي بوده و در صور تي كه فرد دچار ا ين حالت شود، تغييرات منفي در نگرش ، روحيه و رفتار او ايجاد ،و از لحاظ هيجاني دچار خستگي شده و به تدريج در ايفاي وظايفش احساس كاهش شا يستگي مي كند.با توجه به نقش مهم كارگران در توليد بر آن شديم مطالعه اي با هدف «بررسي ميزان فرسودگي شغلي و عوامل موثر بر آن در كارگران يكي از صنايع نساجي شهر يزد» انجام دهيم روش بررسي :در اين پژوهش توصيفي تحليلي جامعه آن 200 نفر از كارگران شركت نساجي بودند، كه به روش نمونه گيري طبقه اي انتخاب شدند.ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه مشخصات جمعيت شناختي وپرسشنامه استاندارد 22 سوالي فرسودگي شغلي مازلاك بود كه داده ها بعد از كدگذاري با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 16و آمار توصيفي و آناليز واريانس و Ttest و ضريب همبستگي تجزيه و تحليل گرديد . يافته ها: ميانگين نمره فرسودگي شغلي كارگران 24.88 ±52.2( از طيف 1320) بود كه در سطح فرسودگي شغلي متوسط قرار دارد. در اين مطالعه 59 درصد از كارگران داراي كفايت فردي پايين، 52 درصد خستگي هيجاني شديد و 25 درصد داراي مسخ شخصيت در سطح شديد بودند. بين فرسودگي و ابعاد آن همبستگي معني داري وجود داشت (001/=p) همچنين بين فرسودگي شغلي با تحصيلات ،وضعيت تاهل ،سابقه كار و رضايت از درآمد ، ارتباط معني داري ديده شد(05/ p ) ولي بين تعداد فرزند و بيماري ارتباط معني دار نبود. نتيجه گيري: با توجه به بالا بودن فرسودگي شغلي و ابعاد آن در كارگران واثرات منفي آن بر عملكرد و سلامت رواني آنها توصيه مي گردد كلاس هاي آموزشي و كارگاه هاي مهارتي براي آنها برگزار گردد و ضمناً مديريت به خواسته هاي آنها توجه بيشتر نموده و مشاركت آنها را در برنامه ها جلب نمايد.