پيش‌بيني اثر تغيير اقليم بر پراكنش بالقوه گونه بلوط بلند مازو (Quercus castaneifolia C.A.M.) با استفاده از مدل‌سازي تركيبي در جنگل‌هاي هيركاني ايران

بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه بيست سال اخير، ميانگين دماي ناحيه رويشي خزري، 0.74 درجه سانتي‌گراد افزايش يافته است. در اين پژوهش براي كاهش عدم قطعيّت، رويشگاه‌هاي مطلوب فعلي و آينده گونه بلوط بلندمازو تحت تأثير تغيير اقليم با استفاده از يك چارچوب تلفيقي شامل پنج روش مختلف مدل‌سازي، پراكنش گونه بلوط بلندمازو مدل‌سازي شد. براي پيش‌بيني اثر تغيير اقليم در پراكنش گونه بلوط بلندمازو از پنج مدل گردش عمومي جو تحت دو سناريوي خط سير غلظت (RCP) استفاده شد. همچنين با استفاده از تحليل تغييرات اندازه محدوده گونه بلوط بلندمازو، رويشگاه‌هاي افزايش‌يافته، كاهش‌يافته و حفظ‌شده تحت تأثير اقليم براي هريك از RCP ها در سال 2070 ميلادي پيش بيني شد. نتايج نشان داد كه در سال 2070 ميلادي مساحت رويشگاه‌هاي مطلوب با قطعيّت بالا تحت سناريوي RCP 4.5 معادل 16.80 درصد افزايش و تحت سناريوي RCP 8.5 معادل 29.80 درصد كاهش خواهد يافت. همچنين 54.12 درصد از رويشگاه‌هاي مطلوب فعلي تحت سناريوي RCP 4.5 پايدار خواهند ماند؛ درحالي‌كه اين مناطق تحت سناريوي RCP 8.5 به 23.85 درصد كاهش خواهد يافت. همچنين در سال 2070 ميلادي مساحت رويشگاه‌هاي مطلوب اضافه‌شده تحت سناريوي RCP 4.5 برابر با 62.68 درصد و مساحت اين مناطق تحت سناريوي RCP 8.5 برابر با 42.36 درصد خواهد بود. پيشنهاد مي‌شود تا تصميم‌گيري‌هاي مديريتي و حفاظتي در رابطه با اين گونه با مدنظر قرار دادن اثر تغيير اقليم و سازگار با اين تغييرات در جنگل‌هاي هيركاني انجام شود. همچنين در طرح‌هاي جنگل‌كاري و احيا با استفاده از اين گونه اثرات تغيير اقليم بر مطلوبيّت رويشگاه‌هاي انتخاب‌شده مدنظر قرار گيرد.