اثر تيپ هاي مختلف جنگلي بر كيفيت لاشبرگ و فعاليت آنزيمي خاك در جنگل واز نور- استان مازندران

كيفيت لاشبرگ و فعاليت هاي آنزيمي خاك شاخص هايي به منظور ارزيابي كيفيت و سلامت خاك مي باشند. هدف پژوهش حاضر، بررسي اثر تيپ هاي مختلف در جنگل واز نور استان مازندران (شامل راش ممرز، راش افرا شيردار، راش بلوط و راش خالص) بر كيفيت لاشبرگ و فعاليت برخي از مهم ترين آنزيم هاي خاك (اوره آز، اسيد فسفاتاز، آريل سولفاتاز و اينورتاز) بود. به همين منظور، در فصل رويش از هر تيپ هشت نمونه لاشبرگ و خاك از عمق 0 تا 15 سانتي‌متري جمع آوري شدند. تجزيه واريانس مشخصه هاي لاشبرگ، مشخصه هاي فيزيكوشيميايي خاك و نرخ فعاليت آنزيم هاي خاك حاكي از وجود تفاوت آماري معني دار در بين تيپ هاي مورد مطالعه مي باشد. به طوري كه، بيش‌ترين مقادير ضخامت (15.15 سانتي‌متر) و نسبت كربن به نيتروژن لاشبرگ (79.08) به طور معني‌دار (0.01 p) به خاك تحتاني تيپ راش خالص و مقدار اين مشخصه‌ها به‌ترتيب 8.09 سانتي‌متر و42.15 به خاك زيرين تيپ راش ممرز اختصاص داشت. مطابق با نتايج، بالاترين نرخ فعاليت آنزيم هاي اوره آز (23.14 ميكروگرم آمونيوم در گرم خاك در دو ساعت)، اسيد فسفاتاز (521.12 ميكروگرم پارانيتروفنيل در گرم خاك در يك ساعت)، آريل سولفاتاز (129 ميكروگرم پارانيتروفنيل در گرم خاك در يك ساعت) و اينورتاز (210.37 ميكروگرم گلوكز در گرم خاك در يك ساعت) به طور معني دار (0.01 p) در خاك تيپ راش ممرز مشاهده شد. يافته ها حاكي از آنست كه خاك تيپ راش ممرز نسبت به ساير تيپ هاي مورد بررسي از كيفيت بالاتري برخوردار مي باشد. نتايج اين تحقيق مي تواند در خصوص اولويت‌بندي توده هاي جنگلي بر مبناي كيفيت بقاياي گياهي و خاك به مديران كمك شاياني نمايد.