مهم‌ترين عوامل مؤثر بر خشكيدگي بلوط ايراني (Quercus brantii) در استان ايلام

خشكيدگي درختان جنگلي همواره به عنوان يكي از مشكلات اساسي بوم سامانه هاي مختلف مطرح بوده است. اين پديده امروزه در عرصه منابع طبيعي و جنگل هاي زاگرس به وقوع پيوسته و هر روز ابعاد گسترده تري مي يابد. عوامل زنده و غير زنده متنوعي در كشورهاي مختلف به عنوان عامل اصلي و يا عوامل مؤثر در ضعف، خشكيدگي و مرگ درختان بلوط شناسايي و معرفي شده اند. اما در ايران هنوز عامل و يا عوامل اصلي خشكيدگي درختان بلوط در حوزه زاگرس به طور دقيق معلوم نشده اند. بروز و شدت اين پديده در سال هاي اخير با توجه به اهميت جنگل هاي استان ايلام از نظر سطح، مسائل زيست محيطي و تبديل شدن بخش اعظم آنها به كانون خشكيدگي بلوط ضرورت انجام بررسي و پژوهش در زمينه عوامل و شيوه هاي گسترش خشكيدگي را ايجاب نموده است. بدين منظور در تحقيق حاضر در فضاي تصميم گيري چند معياره و استفاده از فرآيند تحليل سلسله مراتبي (AHP) شش معيار اصلي و مجموع 28 زير معيار مورد ارزيابي قرار گرفتند. درجه اهميت (وزن) هر يك از معيارها و زير معيارها با توزيع 30 عدد پرسش نامه ويژه متخصصين علوم جنگل و اخذ نظرات آنها و استفاده از نرم افزارver 11 Expert Choiceمحاسبه شد. نتايج نشان دهنده بيشترين وزن براي معيار خشك سالي و تغيير اقليم (0.289) و كمترين وزن براي معيار مشخصات كمي و كيفي درخت و خصوصيات جنگل شناسي آن (0.097) بود. ساير معيارها به ترتيب ميزان اهميت شامل آفات و بيماري ها (0.194)، عوامل انساني و دام (0.192)، آلودگي هوا (0.123) و كيفيت رويشگاه (0.105)، مي باشند.