مقايسه واكنش گونه هاي آسپرژيلوس فوميگاتوس، آسپرژيلوس فلاووس و آسپرژيلوس نايجر با IgE سرم بيماران مبتلا به ازدياد حساسيت تيپ يك

زمينه و هدف: آسپرژيلوس ها نقش قابل توجهي در بروز آلرژي هاي تنفسي دارند. هدف اين مطالعه بررسي الگوي پاسخ ايمونولوژيك هومورال IgE گونه هاي آسپرژيلوس فوميگاتوس، آسپرژيلوس فلاووس و آسپرژيلوس نايجر با سرم بيماران دچار ازدياد حساسيت تيپ يك به آسپرژيلوس ها بود. روش بررسي: عصاره تهيه شده از قارچ هاي مورد نظر دياليز و غلظت پروتئيني عصاره ها با روش برادفورد اندازه گيري شد و الگوي الكتروفورزي پروتئين ها با SDSPage بررسي گرديد. بيماران حساس و كنترل ها بر اساس علائم باليني و تست پريك انتخاب شدند و با استفاده از سرم بيماران و روش هاي الايزا و وسترن بلات واكنش متقاطع IgE بين آلرژن هاي سوش هاي مورد نظر بررسي گرديد. يافته ها: در الكتروفورز عصاره گونه ها، باندهاي پروتئيني در محدوده 11 الي 100 كيلودالتون مشاهده شد كه باندهاي پروتئيني واضح تر در محدوده 46 تا 100 كيلودالتون قرار داشتند. در آزمون الايزا اختلاف چشمگيري در واكنش سرم بيماران آلرژيك و گروه كنترل در مورد هر سه قارچ مشاهده شد. اما نتايج الايزاي بيماران در سه گونه مطرح شده با هم اختلاف فاحشي نشان نمي داد. در وسترن بلات نيز باندهاي شاخصي در وزن هاي مختلف مشاهده شد. نتيجه گيري: پروتئين هاي آلرژي زا در گونه هاي بررسي شده تاحدودي متفاوت هستند بنابراين تفاوت واكنش ايمني بيماران مي تواند مربوط به تفاوت زمينه ژنتيكي افراد مورد مطالعه، تفاوت سطح مواجه بيماران با قارچ هاي محيطي و يا تفاوت قدرت آلرژي زايي عصاره هاي مورد مطالعه و تكنيك هاي بكار رفته باشد.