مروري بر تكنيك هادرون درماني

با وجود پيشرفت هاي زياد در پرتو درماني افت نمايي فوتون هاي اوليه بواسطه ي ماهيت برهمكنش فوتون با ماده به عنوان اصلي ترين چالش باقي مانده است. فوتون ها برد خوش تعريفي ندارند و دز آن ها به طور نمايي كاهش مي يابد، لذا، اندام هاي قبل و پس از ناحيه ي مورد نظر، دز قابل توجهي دريافت مي كنند. امروزه، تكنيك هاي جديد بر پايه باريكه هاي ذرات باردار پروتون و كربن در بسياري مراكز پرتو درماني در سراسر جهان گسترش يافته اند. ذرات باردار مذكور در انتهاي بردشان چگالي يونش بالايي دارند و بيشتر انرژي شان را در انتهاي مسير آزاد مي كنند كه به صورت قله اي با يك فرود نهايي شديد به نام قله ي براگ ظاهر مي شود. برتري هاي فيزيكي براي مقاصد درماني، نظير؛ برد خوش تعريف، و فقدان دز خروجي، ذرات باردار را به ابزار بسيار خوبي براي انتقال دُز فيزيكي بيشتر به بافت سرطاني و در عين حال دز كمتر به بافت سالم اطراف، تبديل كرده است. علاوه بر برتري فيزيكي مي توان به خواص مطلوب راديوبيولوژيكي آنها اشاره نمودو بدين ترتيب احتمال كنترل تومور نيز افزايش مي يابد. با اين همه، مقداري دز ناخواسته ي ناشي از نوترون ها و فوتون هاي ثانويه، به نواحي دور از بافت هدف، دغدغه اي است كه جاي خود را دارد. تا دهه 90 ميلادي درمان با باريكه هاي پروتوني تنها در مراكز تحقيقاتي انجام مي شد. پس از آن مراكز بيمارستاني مخصوص درمان با ذرات باردار مشغول به كار شدند و با توسعه روزافزون اينگونه مراكز هزينه هاي كلي درمان نيزتاحدودي كاهش يافته و اين روند با احداث مراكز جديد در حال ادامه است.