اثر تمرينات تناوبي شديد بر سطوح انسولين و گلوكز پلاسمايي و MCP-1 در بافت چربي زيرپوستي و احشايي موش هاي صحرايي نر

زمينه و هدف: در سال هاي اخير، شيوع چاقي همه گير شده است و فعاليت ورزشي يكي از قوي ترين محرك براي كاهش چاقي است. هدف از تحقيق حاضر بررسي اثرات 5 هفته تمرينات تناوبي شديد (High Intensity Interval Training-HIIT) بر سطوح MCP-1(Monocyte Chemoattractant Protein-1) در بافت چربي زيرپوستي و احشايي در موش هاي نر ويستار است. روش كار: مطالعه حاضر از نوع تجربي بوده كه 20 سر موش 8 هفته اي به طور تصادفي به دو گروه تمرين تناوبي شديد (HIIT) و گروه كنترل تقسيم شدند. كل برنامه تمريني به مدت پنج هفته و با پنج جلسه در هفته انجام شد. آزمودني ها در هفته اول با سرعت 37 متر بر دقيقه در 6 وهله دو دقيقه اي فعاليت كردند. در بين هر وهله به مدت يك دقيقه استراحت داده شد. هفته دوم تعداد وهله ها به 7 مرحله رسيد و سرعت به 40 متر بر دقيقه افزايش يافت. در هفته سوم پروتكل تمريني با سرعتي برابر با 43 متر بر دقيقه و در 9 مرحله انجام شد و در هفته چهارم سرعت به 49 متر بر دقيقه با 10 وهله افزايش يافت و در پنجمين هفته تعداد وهله ها 12 مرحله با سرعتي برابر با 52 متر بر دقيقه اجرا شد.72 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني، نمونه برداري بافت چربي احشايي و زيرپوستي و خونگيري انجام شد. تا متغيرهاي مورد نظر اندازه گيري شود. براي تحليل داده ها نيز از آزمون مقايسه ميانگين هاي دو گروه مستقل با سطح معني داري 0.05 استفاده شد. يافته ها: كاهش معني داري در سطوح MCP1 چربي احشايي و زير پوستي و انسولين پلاسما مشاهده شد (0.001≥p) اما اين تغييرات در گلوكز گلوكز پلاسما معني دار نبود (0.05≤p). نتيجه گيري: نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد كه تمرينات HIIT مي تواند باعث كاهش سطوح MCP-1 در بافت چربي احشايي و زير پوستي شود، بنابراين اين تمرينات مي تواند باعث كاهش بافت چربي و بيماري هاي ناشي از چاقي شود.