ارزيابي ارگونوميك ريسك ابتلا به اختلالات اسكلتي عضلاني در نيروهاي خدماتي

مقدمه: اختلالات اسكلتي عضلاني شايع ترين مشكل سلامتي شغلي هستند كه منجر به افزايش هزينه ها و كاهش بازده ي نيروي كار مي شوند. اين مطالعه با هدف ارزيابي شيوع اختلالات اسكلتي عضلاني و ارزيابي سطح ريسك ابتلا به اين اختلالات در كاركنان خدماتي انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه كه بصورت مقطعي تحليلي انجام شد، 76 نفر از نيروهاي خدماتي دانشكده ها و خوابگاه هاي دانشجويي دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد به روش سرشماري انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه نورديك و روش REBA بود. براي توصيف داده ها از آمار توصيفي(ميانگين، انحراف معيار و جدول توزيع فراواني)، براي مقايسه ميانگين ها ازآزمونt مستقل و جهت مقايسه ي شيوع اختلالات اسكلتي عضلاني از آزمون كاي اسكوئر استفاده شد. يافته ها: ميانگين سن و سابقه كار افراد مورد مطالعه به ترتيب برابر با 9/69 ±37/28 و 7/17 ±11/94 سال بود.در بين اختلالات مورد بررسي بيشترين شيوع به ترتيب مربوط به ناراحتي در ناحيه كمر (51/3 درصد)، مچ پا (48/7 درصد) و زانو ها (47/4 درصد) بود. بين ميانگين سن و سابقه كار افرادي كه دچار اختلال اسكلتي عضلاني بودند در مقايسه با افرادي كه دچار اختلال اسكلتي عضلاني نبودند، اختلاف معنادار آماري وجود نداشت. ارزيابي پوسچر REBA نشان داد كه بسياري از شاغلين حين كار وضعيت بدني نامناسب داشتند. نتيجه گيري: يافته هاي اين پژوهش حاكي از شيوع بالاي اختلالات اسكلتي عضلاني در بين افراد مورد مطالعه مي باشد و لزوم انجام اقدامات اصلاحي در جهت بهبود شرايط كاري اين افراد را يادآوري مي كند.