بررسي همزمان پلي مورفيسم هاي ژن‌هاي GSTM1،1GSTT و ارتباط آن‌ها با مقاومت نسبت به داروهاي شيمي‌درماني در بيماران مبتلابه سرطان مري

زمينه و هدف: پلي مورفيسم هاي نوكلئوتيدي در آنزيم هاي موثر در متابوليسم كارسينوژن ها در استعداد بروز سرطان موثر مي باشند. ژن هاي گلوتاتيون - S ترانسفراز در سم زدايي رنج وسيعي از سوبستراهاي توكسيك دخيل مي باشند، از اين رو احتمالا پلي مورفيسم هاي حذف شدگي ژن هاي GSTM1 و GSTT1 بعنوان ريسك فاكتور براي كارسيونوماي مري دخيل هستند. هدف از اين تحقيق بررسي ارتباط بين جهش هاي بي اثر در ژن هاي GSTM1 و GSTT1 با شانس ابتلا كارسيونوماي مري در بيماران ايراني تحت شيمي درماني با داوهاي پلاتينوم بود. روش كار: در يك مطالعه مورد - شاهدي 50 بيمار مبتلا به كارسينوماي مري و 50 فرد كنترل انتخاب شدند.DNA ژنومي از نمونه هاي خون تخليص گرديد. سپس حذف شدگي واريته هاي GSTM1 و GSTT1 توسط روش Multiplex-PCR تعيين ژنوتايپ گرديد. آناليز آماري توسط نرمافزار SPSS نسخه 19 جهت تخمين OR و درجه اطمينان 95% استفاده گرديد. يافته ها: نتايج بدست آمده تائيد مي كنند كه فراواني مبتلايان به كارسينوماي مري با ژنوتيپ GSTM1 نول بصورت قابل ملاحظه اي از افراد كنترل بيشتر است (48% و 13% به ترتيب) (0.024=p). در مقابل هيچ تفاوتي در توزيع ژنوتيپ بي اثر GSTT1 بين افراد بيمار و كنترل نشان نداد (32 و 24% به ترتيب) (0.37=p). همچنين نتايج حاكي از آن بودند كه استفاده از داروهاي شيمي درماني مبتني بر پلاتين براي 52% از بيماران مورد مطالعه سودمند نبوده است كه 18% موارد افرادي واجد ژنوتيپ Null در هر دو ژن خود بودند. نتيجه گيري: نتايج تحقيق حاضر تاكيد مي كنند كه ژن GSTM1 ممكن است بعنوان فاكتور ژنتيكي مستعد كننده در وقايع اوليه توسعه سرطان مري دخيل باشد، اما پلي مورفيسمهاي GSTT1 با افزايش خطر سرطان مري در ارتباط نمي باشد. زمينه و هدف: پلي مورفيسم هاي نوكلئوتيدي در آنزيم هاي موثر در متابوليسم كارسينوژن ها در استعداد بروز سرطان موثر مي باشند. ژن هاي گلوتاتيون - S ترانسفراز در سم زدايي رنج وسيعي از سوبستراهاي توكسيك دخيل مي باشند، از اين رو احتمالا پلي مورفيسم هاي حذف شدگي ژن هاي GSTM1 و GSTT1 بعنوان ريسك فاكتور براي كارسيونوماي مري دخيل هستند. هدف از اين تحقيق بررسي ارتباط بين جهش هاي بي اثر در ژن هاي GSTM1 و GSTT1 با شانس ابتلا كارسيونوماي مري در بيماران ايراني تحت شيمي درماني با داوهاي پلاتينوم بود. روش كار: در يك مطالعه مورد - شاهدي 50 بيمار مبتلا به كارسينوماي مري و 50 فرد كنترل انتخاب شدند.DNA ژنومي از نمونه هاي خون تخليص گرديد. سپس حذف شدگي واريته هاي GSTM1 و GSTT1 توسط روش Multiplex-PCR تعيين ژنوتايپ گرديد. آناليز آماري توسط نرم افزار SPSS نسخه 19 جهت تخمين OR و درجه اطمينان 95% استفاده گرديد. يافته ها: نتايج بدست آمده تائيد مي كنند كه فراواني مبتلايان به كارسينوماي مري با ژنوتيپ GSTM1 نول بصورت قابل ملاحظه اي از افراد كنترل بيشتر است (48% و 13% به ترتيب) (0.024=p). در مقابل هيچ تفاوتي در توزيع ژنوتيپ بي اثر GSTT1 بين افراد بيمار و كنترل نشان نداد (32 و 24% به ترتيب) (0.37=p). همچنين نتايج حاكي از آن بودند كه استفاده از داروهاي شيمي درماني مبتني بر پلاتين براي 52% از بيماران مورد مطالعه سودمند نبوده است كه 18% موارد افرادي واجد ژنوتيپ Null در هر دو ژن خود بودند. نتيجه گيري: نتايج تحقيق حاضر تاكيد مي كنند كه ژن GSTM1 ممكن است بعنوان فاكتور ژنتيكي مستعد كننده در وقايع اوليه توسعه سرطان مري دخيل باشد، اما پلي مورفيسم هاي GSTT1 با افزايش خطر سرطان مري در ارتباط نمي باشد.