سرمايه گذاري مستقم خارجي و فرضيه پناهگاه آلودگي

مسائل زيست محيطي، به ويژه پديده گرمايش جهاني، به دليل افزايش گازهاي گلخانه اي در چند دهه پسين به مسأله اي جهاني تبديل شده است. با توجه به اهميت سرمايه گذاري مستقيم خارجي، برخي از كشورها از محيط زيست خود به عنوان مزيتي نسبي براي جذب سرمايه گذاري مستقيم خارجي استفاده مي كنند. در اين مطالعه و در قالب يك مدل نظري به بررسي فرضيه پناهگاه آلودگي مي پردازيم و استاندارد هاي زيست محيطي را در حضور سرمايه گذاري مستقيم خارجي بررسي مي كنيم. بر اين اساس، مسأله اي مدل مي شود كه در آن يك بنگاه خارجي كه در حال سرمايه گذاري مستقيم خارجي در كشور نخست است، با بنگاه داخلي در كشور دوم به رقابت مقداري براي صادرات كالاي همگن به كشور سوم مي پردازند. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد در حالتي كه همه بنگاه هاي فعال در صنعت فناوري يكسان داشته باشند، فرضيه پناهگاه آلودگي رد مي شود؛ اما در صورتي كه بنگاه هاي توليدي داراي فناوري توليد و آلايندگي متفاوتي باشند، كشور ميزبان سرمايه گذاري مستقيم خارجي مي تواند ميزبان و پناهگاه آلودگي نيز شود.